Zal ik ons 3e kindje weer proberen borstvoeding te geven of begin ik er deze keer helemaal niet aan?
Aan deze afweging zit een natuurlijk een geschiedenis vast:
Zoon 1 is geboren na een uitputtende strijd van 70 uren en veel bloedverlies waardoor ik in de kraamweek niet lekker ben begonnen met borstvoeding. Ik had er gewoonweg geen energie voor. Stuwing heb ik nooit gehad en ik heb het idee dat de voeding nooit helemaal goed op gang is gekomen.
Toen ik de energie weer wat had heb ik geprobeerd de productie op gang te helpen door vaker aan te leggen en na het live voeden nog te kolven. Aan zoonlief lag het niet: hij hapte perfect vanaf dag 1, echt een natuurtalent.
Na 5 weken heb ik opgegeven; toen ik 's nachts om half 1 ik jankend en vreselijk moe nog zat te kolven kwam mijn lief beneden en zei zat het toch ook vooral leuk moest zijn en geen strijd. Ik was er echt klaar mee en ben toen gestopt. Hoefde ook niet af te bouwen: na 2 dagen de druk nog af te kolven was het klaar.
Zoon 2: zelfde soort verhaal, veel bloedverlies, wel minder lang bezig geweest. Zoon 2 was een zeer hongerig kind en was nooit voldaan na de voeding. Ik ben hem bij gaan voeden en na 3 weken ben ik gestopt met bv. Wederom in de kraamweek geen stuwing gehad en wederom kon ik in 2 dagen stoppen.
Ben ik één van de weinigen die misschien ècht geen bv kan geven (misschien door de hormonale afwijking die ik heb (pcos)? Manlief is klaar met bv en wil mijn strijd niet meer zien, maar ik heb toch weer het idee dat ik toch weer wil gaan proberen. Wat als het nu wel lukt? Het is zo mooi om te doen, als alles tenminste loopt zoals het hoort.
Heeft iemand de ervaring dat het de bij een eerste niet lukte en bij een tweede wel? Heeft iemand tips? Ik wil zo graag nu een keer al in de kraamweek kunnen genieten, geen strijd met voeden te hebben.......
reacties (0)