hoi, ik kwam hier terecht doordat ik in je in week 4 zag staan en k wil even zeggen dat ik je helemaal begrijp. Ik heb het heel erg nu met mn 2e. de eerste is al lekker groot en zelfstandig, ik kan gaan en staan waar ik wil, mijn figuur is weer helemaal de oude, en dan nu begin ik weer opnieuw.
Het klinkt misschien super ondankbaar maar dat is het niet. We zijn ook maar mensen he, en mensen hebben wensen.. Hormonen liggen overhoop, maar uiteindelijk houd ik van niemand meer als van mn grote jongen, en dat er nog iemand komt van wie ik zo zal houden vind ik toch het mooiste idee van alles.
Succes ermee.. Het komt vanzelf op zn pootjes terecht
ik herken dit wel, ik had na de 2e ook een sterke wens voor een 3e, maar mijn man niet. Ik had me er ook bij neer gelegd en had al andere plannen,wilde een hbo opleiding gaan doen. Toen werd ik per ongeluk zwanger, en had toen ook heel veel twijfels, uiteindelijk gind dit na 7 weken mis, maar toen hebben we wel besloten om bewust voor een 3e te gaan, ook toen had ik even al die twijfels weer,maar ik ben nu 27 weken en heb er weer helemaal zin, dus meid komt echt wel goed.
Ik heb ook even je vorige blog gelezen, en vind je reactie erg normaal hoor. Ik denk dat je nu even aan het idee moet wennen dat je toch echt een 3e kindje gaat krijgen... Het lot zit je mee moet je maar denken... hoop dat je snel kunt gaan genieten. liefs
reacties (0)