Zo trots op mijn lieve moeder

Afgelopen februari kregen we een flinke klap te verwerken, mijn lieve moeder werd gediagnosticeerd met kanker. Eerst dachten ze dat het uitzaaiingen waren, later bleek het een geneesbare vorm van non Hodgkin te zijn. Het was 4 februari, de dag voor haar verjaardag toen we het te horen kregen. Toen ik bij haar was, keek ze me aan en ze keek naar Jay, de woorden die ze toen zei zal ik nooit vergeten: 'Ik ga vechten meis, want jij bent inmiddels een prachtige jonge vrouw en moeder, en ik zal mijn kleinkinderen zien opgroeien!' We hebben wel een half uur staan knuffelen, ik wilde haar niet meer loslaten. Ze zou de dag erop haar verjaardag vieren en ze wilde per se dat dat doorging. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn vader had haar broers, zus en vrienden op de hoogte gebracht en gezegd dat haar verjaardag wel door zou gaan. Op haar verjaardag was iedereen heel meelevend en betuigde zijn steun. Ik ben regelmatig naar de wc of badkamer gelopen om even flink te huilen, want de kans dat mijn lieve moeder het zou overleven was erg klein. De uitzaaiingen zaten in haar heup, rug, bovenbenen, schedel enzovoort.. Wij dachten dat het een doodvonnis was en dat de chemo alleen wat tijd zou rekken met haar. Toch koesterde ik hoop, ik heb iedere dag gezegd tegen mezelf en mijn familie dat het goed zou komen, want hoe kon de sterkste vrouw die ik kende nou doodgaan? Dat kon niet, dat mocht niet en dat zou niet gebeuren! Zes weken later, na twee puncties, bloedonderzoeken, verschillende scans en onderzoeken werd de diagnose gesteld: de zeldzame variant van non Hodgkin in het beenmerg, 100% kans op genezing. WAT?! Ja, 100% kans! Dit is de enige fout van het ziekenhuis die ik binnen een seconde heb vergeven, het maakte ons allemaal niet uit, mama zou de kanker verslaan! Na een lange strijd, met alle gevolgen van dien, het haarverlies, verlies van gevoel in dr handen en voeten, 16 kilo gewichtsverlies en heel erg lang aanhoudende vermoeidheid, is mijn moeder genezen. Wat ben ik trots op haar! Ze straalt weer, ze geniet en is nog dankbaarder voor alles wat ze heeft. Ze is mijn grootste voorbeeld, als mensen zeggen dat ik op haar lijk dan ben ik trots, dat is voor mij het grootste compliment want mijn moeder is de meest liefhebbende, mooiste, liefste en vooral sterkste vrouw die ik ken en ik ben trots dat zij mijn moeder is!