Afgelopen woensdag moest ik weer met Jay naar het cb, hij woog alweer 7345 gram en is 66 cm lang, jeetje ik wist wel dat hij flink gegroeid was maar dit gaat toch wel erg snel! Hihi! Ik ben zo trots dat hij het zo goed doet! Hij kan schaterlachen, omrollen, zitten en staan aan je handen, soms zelfs al even los zitten, heel leuk brabbelen en gillen en hij ligt ook nog heel graag bij me gelukkig! Oh wat geniet ik van mn wondertje!!
Met mij gaat het helaas niet goed, ik heb nog steeds pijn door heel mn lichaam en inmiddels ook last van krachtsverlies, soms zak ik ineens door mn heup of mn knie en soms laat ik een kopje vallen omdat mn pols of elleboog ineens geen kracht meer heeft, ook verlies ik snel mn evenwicht als ik bijvoorbeeld opsta, ik baal er zo van.. Ik wilde zo graag mn opleiding in de zorg afronden en een goede baan krijgen zodat mn zoontje trots op me zou zijn, maar nu lijkt het erop dat ik niet eens verder mag met mijn opleiding van de arts.. Morgen weer een afspraak en hopelijk wat meer duidelijkheid..
Maar goed als ik niet verder mag met deze opleiding dan ga ik wat anders zoeken! Laat me niet zomaar kennen!!
Op mn moeder ben ik ook zo verschrikkelijk trots, ze heeft de tweede chemo gehad en ze houdt zich zo ontzettend sterk, wat bewonder ik haar, om haar kracht, haar positiviteit en doorzettingsvermogen!
reacties (0)