Moeder zijn

Het is zo bizar hoe erg je veranderd vanaf het moment dat je je kleine in je armen hebt.. Althans, ik wel.. Alles draait om hem, alles is goed zolang hij het beste maar krijgt.. Vroeger was ik er bang voor dat mijn vriend een ander zou tegenkomen, of dat we uit elkaar zouden gaan of iets, maar nu is mijn grootste angst dat mijn kleine mannetje iets overkomt.. Ik zou mn vriend voor geen goud willen missen hoor want hij is echt mn grote liefde en hij is een super papa voor onze kleine, maar door ons zoontje ben ik wel heel anders gaan denken en anders tegen dingen aan gaan kijken. Niet dat mn vriend nu minder belangrijk is hoor haha!

Als ik achter de kinderwagen loop dan ben de hele tijd zo ontzettend trots en gelukkig, of als hij in mn armen ligt en me met grote ogen aankijkt, dan ben ik zo gelukkig dat hij er is.. Het was niet gepland dat ik zwanger raakte maar nu ben ik er zo verschrikkelijk blij mee dat het wel is gebeurd, want we hebben alles goed voor elkaar en die kleine maakt ons nog gelukkiger! Ik ben bezig met mijn opleiding en werk fulltime en mijn vriend werkt ook fulltime, we hebben een auto, een huis van 150 vierkante meter, een hond, twee katten en dat op onze leeftijd, en dan zeggen ze dat tienermoeders slechte moeders zijn en in de schulden raken, nou ik ben het levende bewijs, samen met vele anderen, dat leeftijd niks uitmaakt! Sommige mensen zeggen dat ik me jeugd heb weggegooid, nou ik heb genoeg gestapt en gedronken en gefeest, en al had ik dat niet gedaan, dan was ik nog steeds net zo blij geweest met mijn ventje, want als ik naar hém kijk, dan kan de rest me gestolen worden!

Ik hou van mn mannetje en van ons kleine ventje en van het moeder zijn, ik ben zo helemaal gelukkig!!