You go Tiger!

Ooit droomde ik alleen maar dat ze zelfstandig zou kunnen ademhalen… alleen maar hopen dat we haar levend mee naar huis mochten nemen uit het ziekenhuis en ons stinkende best mochten gaan doen om haar de meest gelukkige jeugd ooit te mogen gaan bezorgen.

Onze “tijger”, en ons gezin met haar, heeft in haar korte leventje flink wat voor haar kiezen gehad.
Wat een vechtlust en wat een doorzettingsvermogen heeft ze.
Toen ze vier jaar was, hebben we tegen het officiële advies in, maar is samenspraak met voor ons een Engel, voor het reguliere onderwijs gekozen. Ze kon nog helemaal niet praten, vanwege haar medische voorgeschiedenis.
Nu ze twaalf is, heeft ze het afgelopen jaar een boekbespreking gehouden en vandaag een spreekbeurt over orka’s.
Ze was aan het “shinen” en was goed verstaanbaar. Ze kreeg applaus van haar klas.
En ik, “trotse mama”, zit hier in de avond met tranen in mijn ogen dit bericht te schrijven.
Ik voel heel veel trots en vooral heel veel opluchting dat ze zo goed terecht is gekomen en heel veel dankbaarheid.

Mijn “kleine”. grote meid heeft dromen. Zo schreef ze op haar plankje om door midden te trappen op een rots en water training op school; ze wil een man, juf worden, 4 kinderen en een hond.
You go little Tiger! Ik geloof in jou! ❤️❤️❤️❤️