18 weken! Al vijf weken verder!

Lieve kleine man in mijn buik,

Normaal gesproken zou ik al zo blij zijn met 18 weken zwangerschap. Nu met hematoom denk ik... laten we eerst maar eens die 24/25 weken halen...
maar we zijn goed bezig saampjes. Jij groeit lekker door, ik lig zoveel mogelijk plat en ook al is er aanhoudend bloedverlies, we zijn nog steeds saampjes! Toen ik met 13 weken die enorme plas bloed had, dacht ik echt dat het gebeurd was en de eerste twee weken met bloedverlies was ik zo gespannen als een snaar. Elke ochtend huilen als ik weer als dat bloed aantrof bij het eerste toiletbezoek.
Na twee weken had ik me voorgenomen, ook voor je twee zussen en broer om weer wat gezelliger te gaan worden en om niet onbewust mijn angsten op de overige gezinsleden over te dragen. Want het was goed voelbaar in huis. Ik heb de knop proberen om te zetten en dat is me aardig gelukt. Elke week dacht ik: weer een week verder met bloedverlies en ondanks al dat bloed blijft het toch goed gaan. Het is duidelijk merkbaar dat wanneer ik meer doe, ik meer bloedverlies heb. Dus dwing ik mezelf weer tot lichamelijke passiviteit en op het bed in de woonkamer. Je plopjes zijn nog erg onregelmatig, maar beginnen wel steeds sterker te worden. Elke ochtend en avond luister ik kort (zo'n 10 seconden) even naar je hartje. Dat geeft me een boel rust. Werken gaat voorlopig nog niet lukken, jammer, maar ik doe alles om jou in mijn buik te houden en ga straks wel weer meer activeren als het kan. Hopelijk verdwijnt het hematoom de komende weken nog een keer. Dat zou wel heel fijn zijn! Over 1,5 week de 20-weken-echo. Spannend en ben ook heel benieuwd wat ze in het academisch ziekenhuis over het hematoom zeggen.
Lieve kleine man, blijf vooral zo doorgaan, ik hou me
Koest en groei jij maar lekker door tot een grote knul!