16 weken!

Hoera, de 16 weken aangetikt vandaag!

Lief klein mannetje (daar gaan we inmiddels toch wel een beetje van uit) van me. Wat heerlijk dat jij in mijn buik zit. Je trekt je ogenschijnlijk weinig aan van al dat gebloed om je heen en blijft heerlijk stevig in mijn buik zitten. Afgelopen week heb ik me rot gezocht naar mijn doppler. Hele huis overhoop gehaald en bleek dat ding nog bij een vriendin te liggen. Heeel blij dat ik hem in huis heb, geeft me zoveel rust. Nu kan ik, zodra er weer een plons bloed uit komt, mezelf thuis gewoon even gerust stellen dat jij er gewoon nog alive-and-kicking in mijn buik zit. Afgelopen zondag (met 15 weken) voelde ik het eerste herkenbare plopje. En dan heel af en toe nog eens, maar echt nog niet dagelijks en niet heel
Krachtig. Dan moet ik echt even helemaal in de rust me op mijn baarmoeder concentreren. Lijkt me heerlijk om jou straks gewoon dagelijks te voelen. Je zussen en broer zijn dol op je. Allemaal doen ze heel voorzichtig met jou in mijn buik. Normaal ben ik een heerlijke actieve stoei- en speelmama, dus daar moeten ze wel even aan wennen en dat missen ze ook wel. Vooral je grote broer. Je oudste zus is inmiddels gerust gesteld en verheugt zich enorm op jouw komst, ze zegt nog wel eens dat jij niet te vroeg geboren moet worden. Je grote broer daarentegen is een echte denker. Die kan het niet goed loslaten (lijkt op zijn moeder... Haha) en heeft enge dromen, waarin hij bang is dat de baby dood gaat. Ik heb tegen hem gezegd dat het meestal goed gaat en we er van uit gaan dat we volgend jaar een lekkere grote baby in huis krijgen. Maar mocht het mis gaan, dat we dan een baby-broertje in de hemel hebben die op ons past.
Van dat laatste scenario probeer ik echt meer afstand te nemen. De eerste weken was ik daar zo bang voor, maar die angst wil ik nu echt meer aan de kant duwen en vertrouwen in jou hebben. Je hebt al bewezen dat je drie weken bloed en een tsunami aan bloed hebt doorstaan, dan moeten de komende weken / maanden ons ook gaan lukken! Ik doe stinkend mijn best om zo veel mogelijk te liggen, al ligt dat niet in mijn aard. Voor jou, kleine man, heb ik alles over, dus tegen mijn natuur in en soms echt zwaar gefrustreerd, hou ik me echt koest. Alles voor het goede doel en dat is om jou groot en gezond op de wereld te zetten.
Wat we tot nu toe van jou op de echo's zien en hoe ik je in mijn buik voel, gok ik dat je een rustig ventje zult zijn. Je slaapt nog veel als we bij je spieken en als je wakker bent, ziet dat er heel relaxed uit. Je grote broer was een echte stuiterbal! Altijd wakker en aan het lachen. Jij steekt nu al meerdere keren je duimpje omhoog, zo van: 'het gaat goed met me...' blijf dat vooral doen, lieve jongen van me! En blijf maar heeeel lang zitten, mag van mij tot 41 weken, als dat betekent dat ik rustig en plat moet blijven liggen de komende 5 maanden, doe ik dat met alle liefde voor je!
Liefs je mama!