2015: 15,6 weken!

Lieve Dames, 

Allereerst de allerbeste wensen voor iedereen in 2015! Ik hoop dat al jullie wensen en dromen in vervulling mogen gaan! 

Morgen al weer 16 weken in verwachting! Ben heel blij deze termijn weer gehaald te hebben! Mijn Moeders-voor-Moeders-periode is voorbij en daar ben ik wel heel blij mee! Ik ben namelijk nog steeds bijna continu misselijk en ik ben zo blij om van die vreselijk vieze geur af te zijn! 

Ik merk dat de positieve ervaring van de geboorte van een gezonde zoon, maakt dat ik met meer vertrouwen in deze zwangerschap sta. De angsten zijn er ook nog steeds, maar ik kan er nu gewoon meer van 'genieten' van het feit dat ik zwanger ben en dat we er (waarschijnlijk) een meisje bij krijgen. We weten het nog niet zeker dat we een meisje krijgen, maar ik moest ook wel even slikken aan het idee van een meisje. Toen ik zwanger was van mijn zoon, hoopte ik stiekem op een meisje. Niet omdat ik nou per se een voorkeur voor geslacht had, maar omdat meisjes, als het slecht qua gezondheid met ze gaat, ze sterker zijn dan jongens en op een IC eerder overleven dan jongens. Een voorkeur gebaseerd op angst van de ervaring met mijn oudste dus. Nu moet ik even slikken aan het idee van een meisje, omdat ik een hele berg kleertjes heb van mijn dochter die ze nooit aan heeft gehad, omdat ze destijds zo ziek was. Ze heeft de eerste 5 maanden zo instabiel op de IC gelegen, dat ze nooit kleertjes droeg. Ik heb destijds zo vaak huilend met die kleertjes in mijn handen gezeten, dat ze weer een maat ontgroeid was die nooit terug zou komen of dat het zo slecht met haar ging dat we keken welke kleertjes we haar aan zouden doen, als ze het niet zou halen. Die lading zit voor mij aan die kleertjes die ze nooit heeft aangehad. Ik heb overwogen om ze gewoon allemaal weg te gooien en alles nieuw te kopen, maar dat is ook gewoon heel erg zonde omdat het echt gewoon helemaal nieuw en ongedragen is en destijds met veel liefde en zorg gekocht is en we ook heel veel gekregen hebben. Het mooie is dat mijn dochter er van overtuigd is dat ze een zusje krijgt en als ik het beeld voor me zie dat mijn dochter haar (eventuele) zusje vast zou houden, ik daar eigenlijk heel rustig en blij van wordt. En dan zou ik het juist ook wel weer mooi vinden dat ons nieuwe kleintje die kleertjes aan heeft. Op de een of andere manier zou dat de cirkel ook weer rond maken. Mijn dochter is zo onbezonnen blij met de komst van de baby (zoals ik destijds ook was toen ik zwanger van haar was) dat ze mij er heel erg mee helpt om meer te genieten en veel opener om te genieten in deze zwangerschap te staan.  Mijn dochter komt elke dag even de buik inspecteren hoe hij gegroeid is en zegt een paar keer per dag, 'mama, ik hou van jou en de baby'. Ze smeert heerlijk mijn buik in en zingt dan zelfverzonnen liedjes voor de baby. Dat deed ik ook toen ik in verwachting was van haar. Zo grappig om te zien hoe we daarin op elkaar lijken. Ik ben mijn dochter eigenlijk wel heel dankbaar dat ze me dit gevoel geeft, ondanks dat ze daar zelf geen idee van heeft hoe waardevol dit voor me is. 

Fysiek gaat het de laatste tijd niet echt denderend met me: mijn weerstand is echt heel slecht. Ik pak elk griepje of virusje op en herstel daar heel slecht van. Daarbij de moeheid en ontzettende misselijkheid, maken dat ik me echt hondsberoerd voel grote gedeeltes van de dag. We willen nog dingen in huis gaan verbouwen, mijn nesteldrang begint enigzins op te spelen, maar mijn fysieke gezondheid helpen daar niet echt bij mij. Er komt me bar-weinig uit handen en laat dat nou net niet mijn sterktste punt zijn. Elke week hoop ik dat het weer beter gaat worden, bij mijn vorige zwangerschappen werd het vanaf een week of 10-12 echt beter qua misselijkheid, maar nu wacht ik al wat langer. Ik hoop dat het de komende weken nog gaat komen en anders moet ik me er bij neer gaan leggen dat het wellicht zo blijft tot het einde van de zwangerschap. We gaan het zien! Dan zal ik wel met mijn leidinggevende en bedrijfs-arts om tafel moeten, omdat dit me echt op begint te breken. Al bijna 4 maanden ziek-zwak-en vooral misselijk... 

Mijn mannetje doet het fantastisch! Hij gaat over een maand naar de peuter-speelzaal. Daar is hij ook echt aan toe. Ik moet er nog wel even aan wennen. Ik zal hem echt gaan missen. We hebben het altijd zo gezellig zo met ons tweetjes. Ik geef al bijna 2,5 jaar borstvoeding en het einde komt in zicht. Ik zou het wel mooi vinden als het gestopt is voordat de kleine komt. Zoonlief komt steeds minder vaak, nu soms nog maar 1 keer per 4/5 dagen en als hij dan wat drinkt is het maar heel kort. Alleen als hij ziek is, zoekt hij op die manier nog vaker naar troost. Ik ben er al wel een tijdje klaar voor dat het stopt en zoonlief zo te merken ook steeds meer. Wat een prachtige periode en dierbare tijd en herinneringen heb ik er aan. Ik ben blij dat ik het mijn zoon zo lang heb mogen geven.  

Morgen gaan mijn twee schatjes uit logeren... Aan de ene kant heerlijk een nachtje doorslapen en aan de andere kant mis ik ze nu al! 

Liefs Mamaatje