39 weken

Ik had echt nooit verwacht deze zwangerschapstermijn te gaan halen. 

Terugkijkend op mijn zwangerschap heb ik de eerste +- 26 weken zo enorm in spanning gezeten, dat ik er minder van heb kunnen genieten, ondanks dat ik heel dankbaar ben geweest voor mijn zwangerschap. 

Ondanks dat het natuurlijk best zwaar aan het worden is en ik het lichamelijk wel aardig zat begin te worden, geniet ik er nu echt nog van. Ik denk: "geniet nu nog maar extra, je hebt nog wat in te halen". 

Afgelopen week heeft manlief mijn buik/borsten gegipst (had hij als verrassing meegenomen) en de afdruk gaat hij in beton gieten voor een beeld in de tuin. Ben benieuwd hoe het gaat worden. Het was in ieder geval erg leuk (wel benauwd gevoel hoor, dat harde gips) en een heel mooi aandenken en soort van eerbetoon aan het "huisje van mijn kinderen". 

Ik kijk enorm uit naar de bevalling en de tijd erna, maar tegelijkertijd is het ook wel erg spannend. Dit merkte ik afgelopen week, doordat ik ineens weer nachtmerries kreeg over de intensive care-periode van mijn dochter. Tja, niet een hele grote verrassing, maar niet leuk om dit soort dromen nu te hebben. Wat zal er een last van mijn schouders vallen als straks (hopelijk) alles gewoon goed met mijn kleine ventje gaat. 

Afgelopen woensdag heb ik nog een controle gehad in het academisch ziekenhuis waar ik van plan ben om te gaan bevallen. Alles was goed. Hij ligt al lekker vast in mijn bekken en ligt nu ook goed, geen sterrenkijker meer. We hebben afgesproken dat ik, wanneer ik nog niet bevallen ben, op vrijdag 27 juli een afspraak heb om te kijken hoe het ervoor staat en om dan op maandag 30 of dinsdag 31 juli te gaan inleiden. Maar ik hoop natuurlijk dat zoonlief gewoon uit zichzelf komt. 

Manlief en ik hebben het natuurlijk nu vaker over de aanstaande bevalling en de komst van onze kleine man. Dochterlief pikt dit op door nu elke dag als ze bij ons op de slaapkamer komt, door eerst in het wiegje te kijken of haar broertje er al in ligt. Zo schattig... Dan trekt ze de dekens omhoog en kijkt naar mijn buik en moet dan lachen. 

Ik geniet nu elke avond voor het slapen gaan extra van mijn meisje, dan lig ik extra lang bij haar, soms totdat ze in slaap is gevallen en strijk ik over haar haartjes en geef haar heel veel kusjes en zeg haar hoeveel ik van haar hou. Zij merkt ook dat er iets bijzonders aan de hand is en houdt mij dan ook extra stevig vast. Wat geniet ik van deze bijzondere moeder-dochter-momenten...

Bijzonder dat ik straks evenveel van mijn zoon zal gaan houden en dat ik twee van die wondertjes onder mijn hoede mag nemen en ze al mijn liefde mag geven... 

Ik kan niet wachten...

Liefs Mamaatje