Foliumzuur

We zijn net terug van vakantie! Het was een ontzettend bijzondere en emotionele vakantie. Voor het eerst konden we (medisch gezien) met ons dochtertje naar het buitenland. Toen we ons vakantieland inreden, biggelden er traantjes over mijn wangen. Twee jaar geleden vocht onze kleine meid voor haar leven en wij met haar en nu ineens reden we naar Zuid-Europa in onze auto. Onbeschrijflijk wat er dan door je heengaat. Voor het eerst sinds twee jaar heb ik echt weer kunnen ontspannen. Sinds afgelopen mei, toen de gezondheid van mijn dochtertje zo verbeterd is, ben ik voor mijn gevoel pas de moeder geworden die ik van tevoren bedacht had die ik zou willen zijn en die ik was toen ze nog veilig in mijn buik zat. Dat voelt heel goed en natuurlijk. De afgelopen twee jaar was ik meer een tijger die over haar jong waakte, een verpleegster, een dokter en een uber-beschermer vanuit een moedergevoel, maar niet de moeder die ik zou willen zijn. 

De afgelopen jaren zijn echt heel zwaar geweest, deze vakantie was dat duidelijk te merken en hebben mijn man ik heel de eerste twee weken 's avonds heel wat zware gesprekken gevoerd om de boel eens allemaal op een rijtje te zetten wat er toch allemaal gebeurt is en op wat voor manier dat nu nog een rol speelt en hoe we dit zien naar de toekomst toe. 

De zorg en zorgen om mijn dochtertje, de hartoperatie van mijn man, de twee miskramen waarvan een eindige in een curettage en de andere in twee operaties vanwege de bbz (EUG) en nog eens een chemospuit. Ik ben lichamelijk wel aardig herstelt. In de vakantie had ik alleen nog meer haaruitval dan normaal, maar de moeheid is gelukkig weg. 

Vanaf november mogen we weer proberen zwanger te worden. Ik ben vandaag weer begonnen met het slikken van foliumzuur. Dat is best dubbel moet ik heel eerlijk bekennen. Aan de ene kant verlang ik ontzettend naar nog een kindje, maar de weg er naartoe (zwanger worden en zwangerschap) vind ik letterlijk doodeng geworden en probeer ik het af en toe uit te stellen door van alles en nog wat te bedenken.... Dan boycot ik het haast bijna. 

Maar onder het motto "no risk - no fun" probeer ik mezelf in gedachten over die streep te trekken. En wachten maakt het risico niet kleiner, dus eens moet ik er toch aan geloven. 

Ik realiseer me heel goed dat ik een verhoogd risico heb op een herhaalde buitenbaarmoederlijke zwangerschap (20%) en de gedachte dat dit verkeerd kan aflopen, maakt het allemaal nog enger. Zeker omdat ik bang ben dat ik dan mijn dochtertje en man zou achterlaten. Ik sta natuurlijk onder verscherpt toezicht, maar dat is het mij absoluut niet waard. 

Dus....het voelt gewoon ontzettend dubbel. Aan de ene kant ben ik blij dat ik (we) straks weer actief bezig kunnen gaan om onze droomwens in vervulling proberen te laten gaan en aan de andere kant ben ik gewoon hartstikke bang. Aan de andere kant ben ik ook bang dat ik nooit meer zwanger zal worden met 1 eileider. 

Hoe gek kan je jezelf maken met al deze gedachte...haha!

Maar ja, we zien straks wel wat het leven voor ons in petto heeft en of we nog een klein mensje in ons gezin mogen verwelkomen in de toekomst...

Voor de zwangeren: geniet van de mooie tijd ondanks de kwaaltjes! 

Voor de mama's die op het punt staan te bevallen: heel veel succes en geniet ze straks! 

Voor de mama's die nog niet zwanger zijn: veel succes met het zwanger worden! 

Voor de mama's: geniet van jullie kindje(s), doe ik ook!