Nieuw begin
Het werd weer eens tijd om mijn blogs op te schonen. Er is zoveel gebeurd en ik vind het niet leuk om telkens met alles geconfronteerd te worden. Een paar laat ik staan, ook voor andere dames om te lezen over mijn ervaring. Dat vind ik zelf namelijk soms ook prettig om te lezen hoe bepaalde dingen bij andere dames zijn gegaan.
Kort samengevat: in oktober/november 2010 heb ik met 8 weken zwangerschap een miskraam gehad. Ik heb twee keer een Cytotec-kuur gehad, maar ik moest uiteindelijk toch nog gecuretteerd worden. Dit viel me lichamelijk gezien alleszins mee. Het emotionele verdriet om de miskraam was erg groot.
In april kwam ik er achter (nadat ik "ongesteld" was geweest") dat ik weer in verwachting was. Met 8 weken ging het echter weer helemaal mis. Ik dacht dat ik een miskraam kreeg, maar het bleek een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn. Binnen 1,5 uur tijd lag ik op de OK en bleek mijn eileider al op knappen te staan. Ik heb dus veel geluk gehad, aangezien dit levensbedreigend kan worden in slechts een uurtje tijd. Ik heb in eerste instantie een eileiderbesparende operatie gehad. Na de eerste operatie had ik ontzettend veel pijn, maar vooral in mijn schouder, omdat ze via de drie gaatjes in je buik een gas blazen om overal goed bij te kunnen. Dit viel me erg tegen. Ik bleef pijn houden en het voelde niet goed. Mijn HCG bleef stijgen en ik kreeg een chemo-spuit met methotrexaat (MTX), om ervoor te zorgen dat het resterende weefsel op deze manier zou oplossen.
Ik heb 1 dochter en zij is mijn alles. Helaas heeft zij geen eerlijke start gehad en heeft zij de eerste 7 maanden van haar leven in het ziekenhuis gelegen op de IC. We hebben anderhalf jaar lang zeer intensieve ziekenhuis-verplaatste zorg bij ons thuis gehad. Mijn man en ik hebben dit grotendeels allemaal zelf gedaan. In mei 2011 zijn we voor een heel bijzonder moment met haar naar het ziekenhuis gegaan. Dat is allemaal heel goed gegaan en we genieten elke dag van haar en van het nieuwe leven wat zich heeft aangediend. Haar medische toestand is enorm verbeterd en we kunnen bijna een "normaal" leven leiden.
Echter tijdens haar ziekenhuisopname werd ik voor de tweede keer met spoed opgenomen, omdat mijn eileider was gaan verkleven. Hij moest er dus nog alsnog uit.
Nu heb ik 1 fantastische dochter en twee engeltjes. Voorlopig mag ik in verband met de MTX niet zwanger worden, maar we willen nu ook wel even rust en genieten van de nieuwe situatie met onze dochter. Ik ben gelukkig nog jong, en ik hoop heel erg dat er in de toekomst nog gezinsuitbreiding mag komen. We gaan deze zomer dus volop genieten en allemaal leuke uitstapjes maken met onze dochter die voorheen niet konden.
Ondanks alle tegenslagen, voel ik me zeer rijk en gelukkig!
reacties (0)