Hoe is het...

Tja ja, dit weekend is Sepp alweer 10 weken oud. Vorige week woensdag zijn we voor de tweede keer naar het C.B. geweest. Alles goed, een groeispurt gehad en een tevreden arts. Advies gekregen Nutriton geven ivm veel spugen ( reflux). Sindsdien gaat het iets beter, ik doseer wel ivm obsipatie... Ja en daar waren ze dan, de prikjes. Ik dacht al dat hij zou gaan huilen, hij is een stuk gevoeliger dan zn grote zus. Die gaf nooit een kik. Echt even sneu.

Sinds vorige week is Sepp ook echt bewust aan het lachen, heerlijk. Elke dag steeds meer tot vandaag aan toe, niet normaal meer wat een energie en de hele dag lachen en kraaien naar me. Ik oefen veel op zn buik, en dat gaat ook prima!

Sepp weegt inmiddels 4300 gram ( vanmorgen gewogen), en komt redelijk aan, de ene dag iets meer dan de andere dag. We hebben zelf een weegschaal, ideaal ivm met mn borstvoeding. Zo ideaal dat ik nu dus merk dat mn borstvoeding erg terug loopt. Hij krijgt 5 voedingen per dag waarvan 1 k.v. uit de fles voor de nacht. Voor de rest dronk hij tot voor kort ongeveer 130 cc uit mn borst, vandaag 100 en zelfs 1 keer 50 cc. Nu weet ik dat als ik het op peil wil houden, ik meer moet aanbieden en kolfen, maar ik ben al heel blij dat ik de 10 weken (ben nog niet klaar...) gehaald heb. Ik heb erg grote borsten en dus is het investeren geweest het goed te laten lopen. Nu vrees ik dat het binnenkort afbouwen wordt, omdat hij anders veel te weinig krijgt. Ik merk dat hij al meer dan 135 cc wil... Ik kan daar niet tegenop.

Verder heb ik de afgelopen tijd, vanaf mn verlof in ging aardig wat voor mn kiezen gehad. Eerder stoppen, oma op sterven met een familie ruzie als gevolg. Ik heb daar erg veel pijn, verdriet en stress van gehad. Toen kwam Sepp ook nog eens 5 weken te vroeg. ( wat misschien wel verband heeft gehad) Veel later dan zn zus maar weer heb ik het niet afgemaakt en heb toch even een rotstart gehad, ondanks ik wel positief bleef. Inmiddels is alles een beetje rustig om me heen. Geen contact meer met wat familie, wat nu een plek krijgt. En het gezinsleven wat een ritme heeft gekregen. Ik heb mn route gevonden...

Gelukkig heb ik geen natraject met een kinderarts of iets dergelijks. Jess was in princiepe 2 jaar onder begeleiding van een kinderarts. Dus met Sepp is alles meer normaal dan bij Jess. Ook heeft hij geen grote achterstand, met zn ontwikkeling is in ieder geval niets mis!

Tot de volgende blog...