Even voorstellen

Zoals de meeste gemerkt hebben ben ik anoniem, maar ben nu zo lang bezig dat de omgevening al lang weet dat we een tweede kinderwens hebben, dat ik mn naam onthul. ( lekker belangrijk, maar het geeft meer een beeld vindt ik)

Voor we onze dochter Jess kregen, zijn we 18 maanden bezig geweest. Opzich niet heel lang als je dit van te voren zou weten. Maar toen we 12 maanden bezig waren zijn we naar een gyneacoloog gegaan en heeft ons geholpen. Eerst moest ik een aantal maanden tempen en bloed prikken. Maar uiteindelijk bleek ik een slechte eisprong te hebben, ( iets wat ik zelf al lang dacht). Maar toen besloten ze een HSG te doen, het met contrastvloeistof checken of mn eileiders niet verstopt zijn. Ik ben weggegaan met een goed resultaat, maar wel om nog even verder zelf te proberen. Als het dan niet goed is, dat krijg je clomid mee. Toen we de eerstvolgende afspraak kwamen, had ik net 's morgen een bloeding gekregen. Ik vertelde de gyn dat ik ongesteld was geworden. Oh das mooi, want op de derde dag van je menstruatie moet je de clomid gaan slikken. Dus eigenlijk bedroeft maar toch ook opgelucht ging ik naar huis, want ik mocht meteen aan de slag. Eindelijk zaterdag, dan mag ik een tablet innemen... Maar net dat ik er 1 had ingenomen bedacht ik me dat ik eigenlijk al twee dagen een beetje bruin verloor maar geen menstruatie had. Ergens zei mijn gevoel dat ik ( voor de derde keer die week) nog een test moest doen... En ja hoor ik bleek zwanger!! Terwijl de andere testen negatief waren...? Ik ben meteen naar de gyn gaan bellen en bevestigde ook dat het niet anders kon zijn dan een zwangerschap. Hoera op 29 maart 2008 kregen we het geweldige nieuws te horen.

Uiteindelijk heb ik tot aan de 22 weken een zorgeloze en rustige zwangerschap gehad. Tot ik krampen kreeg. Ze dachten aan premature weeen, maar bleek een licht blinde darm ontsteking. Die is over gegaan. Maar met 30 weken, had ik een te hoge bloeddruk. Ik was voor controle geweest en zou een week later terug komen om te kijken of het al beter ging. Maar ik voelde dat het helemaal niet goed ging. Ik was 31.3 weken en had het idee dat ik weeen had, maar het werd afgedaan met bandenpijn en voorweeen. 's nachts om 1 uur begon het, m'n vliezen braken... En na een heleboel spanning, 11 keer mis prikken voor het infuus, een rit naar A'dam naar het VU MC , omdat Delft, Leiden, Rotterdam en Den Haag vol zat, en 4 uur verder, werd mn dochter geboren! OP 7 oktober 2008. Gelukkig met een abcar van 10/10/10!! Nog beter dan ik, toen ik geboren werd... 2 dagen in A'dam en 28 dagen in Delft heeft ze in het ziekenhuis gelegen. En toen mocht ze naar huis met de oude leeftijd van 35 weken!

Toen Jess 1 jaar werd, kon ik het eigenlijk niet helpen een verlangen te krijgen naar een tweede. Heb na twee maanden toen de pil weggegooid. Eind november gingen we er weer voor. Nu zijn we inmiddels 13 a 14 rondes verder, heb nog een miskraam gehad in juli... Ook hebben we al aardig wat bloed en sperma weggebracht en nu lijkt het erop dat ik half februari clomid meekrijg. Ik hoop nu deze maand nog op een spontane zwangerschap...

Dit is een beetje globaal ons kinderwens verhaal, als je meer wilt weten, schroom niet het te vragen!!

Liefs Alice