6maandjes...

Vandaag om 17.21u is het exact 6 maanden geleden dat jij in mijn leven kwam. Mijn litteken herinnert me er aan hoe hard ik ernaar verlangde je in mijn armen te nemen en je dood te kussen en knuffelen!
Jammer genoeg was dat pas voor 2 december ... Je werd onmiddelijk weggenomen richting neonatologie.. Je was veel te vroeg. Maar kerngezond. Moedergevoel had ik daardoor niet direct en mijn melkproductie kwam pas op gang nadat ik je de eerste keer kon aanraken (1 december). Maar na 6 maand ... mijn liefde voor jou groeit met de seconde! Ik kan me echt onnozel op je kijken. En beseffen wat voor een wonder jij wel bent! Nooit gedacht spontaan zwanger te worden, laat staan zwanger worden! Je groeide in mijn linker baarmoeder. De beste van de 2! Papa schoot dus goed :-D .
Ik zei zaterdag nog toen je naar me lachde "ik kan nog steeds niet geloven dat hij mijn zoontje is" Je papa vond het wel grappig. .. Omdat ik nooit dacht een kind te hebben! Jij bent de man van mijn leven! Ik zal ervoor zorgen dat je niks te kort komt en kunt opgroeien tot een knappe jonge man!
 Milan schat, papa en mama zijn zo dol op je! Je bent ons leven! Ik zeg altijd mijn 2 mannen! Uw papa "mijn vrouwke en mijn manneke"  Ja, je zit voor eeuwig in onze harten lieve schat!