Lieve allemaal! Mag ik even mijn hart luchten.. ik ben zaterdag 11 weken zwanger en vanaf week 4 al suuuper beroerd. Ik slaap amper, mijn bloeddruk is enorm laag waardoor ik altijd super duizelig ben en af en toe opgevangen moet worden als ik naar de wc loop. Ik ben constant extreem moe en misselijk. Ik heb het echt enorm zwaar, ben aan de bank gekluisterd, maar ik vind dat ik niet mag klagen, want je bent toch zwanger.. maar eerlijk gezegd voel ik me verschrikkelijk 😭 Ik schaam me dat ik me zo voel en voel me een zeikerd. Is er iemand die zich herkend in mijn verhaal? Veel liefs ♥️
Naast onderstaande terechte steunende reacties even deze aanvulling; als het goed is staat jouw fysieke toestand los van de liefde voor je kindje..
Mensen zoals je mama zijn misschien gauw bang dat het kindje ongewenst is als je over je moeilijke toestand praat.. terwijl dat gewoon 2 hele verschillende dingen zijn.
Ik ben nu in verwachting van de zesde, en vind dit de zwaarste keer, mentaal en fysiek. Maar ik weet dat ik straks even dol op de kleine ben als bij de andere vijf.
Het kindje heb je graag (gewild) maar deze weg er naar toe: liever niet! Die zou je dolgraag anders zien.
Herkenbaar ! Ik heb echt horror zwangerschappen gehad alle 3! Begint altijd met bloeden vanaf week 4-5 lijk elke keer gewoon ongesteld … dit houdt aan tot einde zwangerschap wat zorgt voor veel ziekenhuis opnamens. Dreigende vroeggeboorte, HG, nierstuwing, migraine , bekkeninstabiliteit . Nu met een 3e graads verzakking en toch nog ooit een kinderwens ben ik benieuwd wat mij te wachten staat 🥹
Naast onderstaande terechte steunende reacties even deze aanvulling; als het goed is staat jouw fysieke toestand los van de liefde voor je kindje..
Mensen zoals je mama zijn misschien gauw bang dat het kindje ongewenst is als je over je moeilijke toestand praat.. terwijl dat gewoon 2 hele verschillende dingen zijn.
Ik ben nu in verwachting van de zesde, en vind dit de zwaarste keer, mentaal en fysiek. Maar ik weet dat ik straks even dol op de kleine ben als bij de andere vijf.
Het kindje heb je graag (gewild) maar deze weg er naar toe: liever niet! Die zou je dolgraag anders zien.
Bij de 1ste redelijk gehad maar bij de 2de heb ik bijna mn complete zwangerschap niet kunnen werken ziek zwak misselijk en beroerd, ook lage bloeddruk wat opzich fijn is als je ouder bent straks maar hiervoor echt heel vervelend.
Op dit moment is de kleine 13 weekjes al en heb nog wel n beetje klachten maar 20x beter dan met de zwangerschap.
Het komt goed ! En.. je voelt hoe je je voelt en voel je daar niet schuldig om!.
Iedere zwangerschap is anders en elke vrouw is anders. Laat je daar niet door naar beneden halen.
Ik hoop dat jeje snel beter voelt.
Ennn hou rekening met de bloeddrukdip dit is met 20weken daarna word het weer beter, wat tips voor je wat hopelijk wat helpt:
Heel rustig opstaan
Zoute dropjes(niet te veel)
Bouillion
Zorg dat je niet te warm bent hierdoor verwijden je bloedvaten en kan het erger worden.
Ja had ik ook bij mn 4de zwangerschap.. het leek soms alsof ik me extra beroer voelde omdat het kon? Ik ben na 1 jaar en 6 maanden weer zwanger geworden en die zwangerschap was veel makkelijker, oke mentaal niet echt (depressie) maar echt amper beroerd geweest.
Maarja elke zwangerschap is anders en het is soms echt heel pittig maar je vergeet het allemaal als je straks je prachtige wonder in je armen hebt! Je kan dit!
De laatste zwangerschap was hier heel pittig. Kon niet meee buitenshuis. Alleen liggen en zitten vanwege frequente harde buiken/ weeën… ik leefde per dag, keek niet meer ver vooruit. Dat hielp me volhouden
Anderen maakte zich soms meer zorgen dan ik zelf. Begon hier wel vanaf 23 wkn pas
Iedereen ervaart haar zwangerschap anders, de ene zwaar en de ander fietst er zo door heen. Ben een beetje mild voor jezelf, je lijf giert van de hormonen en gaat niet iedereen gemakkelijk af
Ik heb me m’n laatste zwangerschap ook niet heel fijn gehad met enorme misselijkheid in het eerste trimester en verschrikkelijke slapeloosheid gedurende de hele zwangerschap. Dat slechte slapen was echt heel naar.
Maar het ging over en ik ben net zo dol op haar als de andere 3.
Alle 3 best moeilijke zwangerschappen gehad vooral de laatste was killing pff , k vind zwanger zijn niet top dus haha . Maar sommige gaan er fluitend doorheen
Nou, uit de reacties is wel duidelijk dat je niet alleen bent en dat het normaal is. Ik heb twee zware zwangerschappen gehad, zowel fysiek als mentaal. De eerste was zwaarder dan de tweede, maar ik heb altijd een ümheimlich gevoel als ik zwanger ben. Alsof ik niet thuis hoor in mijn eigen lichaam. Dan nog moe, misselijk, slecht slapen, bekkenklachten, duizelig, noem maar op. Het 2e trimester is overigens vaak wel fijner.
En dat je niet mag klagen ... ik ken iemand die VEERTIEN jaar bezig is geweest voor een kindje, en die klaagde ook gewoon open en bloot (op Facebook) over haar zwangerschap hoor 😉
Iedereen ervaart haar zwangerschap anders, de ene zwaar en de ander fietst er zo door heen. Ben een beetje mild voor jezelf, je lijf giert van de hormonen en gaat niet iedereen gemakkelijk af
2 hele beroerde en zware zwangerschappen gehad en 1 goeie, maar beide was ik geen “happy preggo” hoor! Tuurlijk de schopjes en de echo’s super leuk, maar meer dan dat ook niet.
Dat eerste trimester kan echt heel ellendig zijn, dus voel je niet schuldig en al helemaal geen zeikerd dat je er niet van geniet. Hopelijk wordt het straks in het tweede trimester beter, voel je je dan weer lekkerder en heb je meer energie. Als je de baby eenmaal gaat voelen zal dat hopelijk wel genietmomentjes opleveren! Ik ben nu zwanger van nummer 2, mijn eerste zwangerschap was echt een droom en deze keer viel vooral dat eerste trimester zó tegen. Je moet ook maar een beetje geluk hebben hoe het allemaal gaat, en als het minder fijn gaat een beetje lief zijn voor jezelf. Jij kan er ook niets aan doen! Sterkte, hopelijk wordt het gauw beter!
Wat vreselijk zeg! Ik was “alleen maar” kei misselijk en had 0,0 energie. Heb met je te doen!
Ik sluit mij bij de andere dames aan: ik vond er ook weinig aan allemaal. Natuurlijk was ik dankbaar en blij dat het ons gegund was om een kindje te verwachten, maar dat stond compleet los van hoe ik me emotioneel voelde.
Dat stigma van alleen maar super happy te moeten zijn en te moeten genieten van iedereen om me heen, maakte dat ik behoorlijk aan mijzelf ging twijfelen.
Pas toen ik de baby voelde, was ik even heel blij, maar daarna was het gewoon verder keihard aftellen….
Na 2 zwangerschappen te hebben meegemaakt, heb ik voor mijzelf geconcludeerd dat ik gewoon beter ben in zwanger raken en bevallen en dat ik slecht(er) ben in zwanger zijn.
Hopelijk voel jij je heel snel wat beter! Anders gewoon echt bij de verloskundige vragen om advies.
Je mag natuurlijk blij zijn met het feit dat je een kindje krijgt.... Maar genieten van dat je je rot voelt lijkt me een onzinnige opdracht... Lekker laten kletsen... MIj hielp het wel om wat babykleertjes te kopen, gewoon om het een beetje meer te gaan beseffen dat er écht een kindje kwam... Als je binnenkort op de echo een klein hummeltje ziet spartelen, weet je waar je het voor doet... Maar dat neemt niet weg dat zwanger zijn enorm pittig kan zijn... Je bent niet de enige. En het voelt nu gewoon rot. Maar het gaat ooit over... en dan heb je een kindje in je armen! Probeer je daaraan vast te houden om hier doorheen te komen...
Natuurlijk mag je klagen. Dat je zwanger bent betekent niet dat je niet mag klagen. Er zijn dames die hun gehele zwangerschap alleen maar overgeven & daardoor in het ziekenhuis belanden. Ik begrijp absoluut dat hun dan ook echt wel 'klagen'.
Ik heb mijn beide zwangerschappen alleen maar weeën gehad. Vroegtijdig. Bij mn oudste zelfs zodanig vroeg dat ik vanaf 23 weken al in een rolstoel moest , en vanaf 32 weken om de haverklap in het ziekenhuis lag. Bij mn dochter begonnen de weeën vanaf 26 weken. En heftige weeën hoor. Niet de zogenaamde oefen weeën maar echt weeën waar je wakker van werd en die echt zeer deden. Maar die gewoonweg niks deden(gelukkig!) Ik heb dus ook behoorlijk geklaagd!.
Ik heb nog nooit 1 enkele seconde genoten van mijn zwangerschappen. Zullen we dat stigma maar eens de wereld uithelpen dat je happy de peppy moet zijn? Dankbaar zeker. Maar blij en happy? Ik vond er geen klap aan
Ja. Ik was daar ook altijd open over. Ik vond dat getrappel ook maar niks. Die dikker wordende buik stom, al heeft ie nooit in de weg gezeten en kreeg ik pas na 24wkn aan bescheiden buikje. En heb nooit een traantje gelaten bij een echo. Extra aandacht van anderen vond ik ook vreselijk. Deze dames bestaan ook! Los van kwaaltjes / ziek zijn; ik zie een zwangerschap als een noodzakelijk kwaad om een kind te krijgen. Maar er van genieten? Nog nooit gedaan.
Daar hoef je je niet voor te schamen hoor! Je bent zeker geen zeikerd. Ik ben 3x van begin tot eind ziek geweest en ik heb nooit op die roze wolk gezeten tijdens een zwangerschap.
reacties (34)