De laatste keer...
Dit is het dan... De allerlaatste weekjes. Het allerlaatste getrappel in mijn buik. De allerlaatste controles bij de VK. De allerlaatste echo... De allerlaatste eerste ontmoeting... De allerlaatste vragen: 'Hoe lang nog?' Rondparaderen met trotse dikke buik...
Ik heb het heel lang niet écht kunnen voelen, maar nu is daar ineens het besef.. En ik kijk zo uit naar het 'complete gezinnetje' en naar jou, mijn kleine meisje, in mijn armen... Naar de eerste keer jouw naam hardop zeggen... Naar de koppies van F en M als ze jou voor het eerst zien.. Naar de maanden borstvoeding. Naar het herstel van mijn lijf. Naar dat heerlijke wijntje haha. Oh ja ik ben echt klaar. Klaar met deze fase van zwangerschappen en bevallen...
Maar toch... Weten dat ik nooit meer dit zal meemaken, is toch een beetje verdrietig. Of nee niet verdrietig. Het is een afscheid, en ik hou niet van afscheid. Maar ik dwing mezelf wel tot het nemen van afscheid, van bewust bezig zijn met alle laatste stappen. En ik gun mezelf ook even moeilijke momentjes. Maar ik ga vooral zo vreselijk genieten! En ik ga vooral zo vreselijk beseffen hoe gelukkig ik ben!
Ja het is bijna klaar. En dat is mooi. Want eigenlijk... Eigenlijk begint het pas.
reacties (0)