Weer naar school

Over anderhalve dag moet ik er weer aan geloven: school. Zes weken waarin ik veel moet inhalen. Zes weken waarin ik Nora drie dagen per week bij het kinderdagverblijf moet laten verblijven. Zes weken waarin Nora gelukkig ook twee dagen per week bij oma is. Zes weken die zwaar zullen worden. Zes weken.. Ik kijk naar Nora die naast mij in de kinderwagen ligt te slapen. Zo klein, zo mooi, zo zoet. 'Dochters' van Marco Borsato klinkt op de radio, alsof het zo had moeten zijn. Tien weken geleden sinds mijn mooie dochter op de wereld kwam. Tien weken geleden dat ik mama werd. Tien weken geleden dat een plek in mijn hart werd gevuld waarvan ik nooit wist dat hij leeg was. Tien weken geleden die te snel voorbij zijn gegaan, maar waar ik zo van heb genoten. Tien weken.. Straks worden het lange, drukke dagen. Vroeg opstaan en luiers verschonen, terwijl ik mezelf ondertussen probeer aan te kleden. Knuffelen met Nora en mijn eten opeten, terwijl ik tevergeefs mijn haar uit haar handjes probeer te halen. Huiswerk maken en leren, terwijl ik Nora ondertussen aan het voeden ben. Druk. Ik kijk van Nora naar mijn nog-te-doen-lijstje, en weer terug naar Nora. Haar oogjes tevreden gesloten, haar handjes tot vuistjes gevormd, diep in dromenland. En ik weet, voel en denk: knokken zal ik - want voor jou heb ik alles over, mijn dochter.