29 weken

Al meer dan zeven (!) maanden draag ik je in mijn buik. Het lijkt wel alsof de weken voorbij vliegen en mama moet eerlijk toegeven dat ik het nu met elke dag spannender vind worden. Je bewegingen worden met de dag krachtiger en dat doet mama goed. De verloskundige zegt dat je een klein meisje bent, maar dat zegt niets.. want je schopt als een echte voetballer en daarin lijk je precies op je mama (als ik de verhalen van jouw opa en oma moet geloven). Je mag dan een klein wondertje wezen, mama's rug weet heel goed dat jij er bent. Daarom loopt mama nu bij fysiotherapie. Al met al gaat het eigenlijk heel goed met ons, he lieverd. Vaak vindt je het leuk om tegen mama's handen aan te duwen of je legt je hoofdje/billetjes er tegenaan. Dan wrijft mama erover en duw jij je nog wat harder tegen me aan. Wat maak je mama met dit soort kleine gebaren ZO GELUKKIG! Lieve pluis, ik dacht dat mijn hart op een gegeven moment vol zou zitten met mijn liefde voor jou.. maar het lijkt wel alsof dat nooit zal lukken, omdat ik elke dag weer meer en meer van je ga houden. Over vijf kleine daagjes mag ik je bewonderen op de 30 weken echo. Mama houdt van je, tot de maan - eromheen en terug.