Even bijkletsen :)

Hoi lieve meiden,

het is alweer zo'n tijd geleden dat ik wat geschreven heb. Ik (probeer) zoveel mogelijk te lezen en te anwoorden maar vaak schiet het er gewoon echt in. En aagenzien de kleine meid al een tijdje in bed ligt heb ik nu even een moment om jullie bij te praten :) (voor diegene die het nog lezen ;)

Over de kleine meid gesproken: het gaat veel te snel! De tijd gaat veel te snel, ze wordt veel te snel groot, ze groeit veel te snel, ze ontwikkelt zich snel, alles gaat eigenlijk veel te snel. Ik blijf het zeggen, maar het is bizar hoe de tijd voorbij vliegt. Ik weet nog dat ik mijn eerste blog op bb schreef, toen helemaal niet wetend wat de toekomst me zou brengen. Ik wilde zo graag een kindje en die wens werd met de dag groter en groter. Toen brak dan eindelijk die langverwachte dag aan. Ik had een positieve test in handen. Wat waren we enorm blij en trots! Dat zal ik nooit meer van m'n leven vergeten. En negen maanden later op 22-11-2011, na een korte maar heftige bevalling, hield ik mijn grootste wens in mijn armen. Ons mooie meisje was er, gezond en wel. De dag die mijn leven totaal op zijn kop zette en waarna ik nooit meer dezelfde ben geworden als voor mijn zwangerschap. En dat mooie en lieve meisje is nu, op 3 dagen na, alweer 21 maanden en komen we zo steeds dichterbij haar 2de verjaardag. En wat is het toch genieten met haar. Haar eerste jaar was enorm heftig en hebben we een hele moeilijke periode gehad, maar het is net of met haar 1ste verjaardag die periode werd afgesloten en sindsdien is het alleen maar genieten, genieten, genieten. Natuurlijk met ups en downs, maar alles van vorig jaar wordt helemaal goed gemaakt en soms staan we er even bewust bij stil om te bedenken hoe erg we nu genieten van en met haar. Het is zo'n heerlijk en lief meisje. Ze wordt met de dag wijzer en slimmer en we hebben regelmatig dagen dat we even met onze monden open staan te kijken/luisteren naar wat ze doet/zegt. Ze praat steeds beter en beter en maakt sinds kort ook 3-woordszinnetjes. Ze kan zich nu veel beter uiten en duidelijk maken wat ze wel/niet wil. Dit heeft haar heel lang enorm gefrustreerd. Ze is zo gedreven en gemotiveerd in wat ze wil en dat is zo mooi om te zien. Hopelijk blijft ze dat houden. Ze kletst je de oren van je hoofd en is gek op dieren. Onze kat wordt dan ook regelmatig platgeknuffeld en gekust door Mila. Op straat begroet ze iedereen en ze blijft net zolang Hoi, Hoi roepen totdat ze een reactie krijgt. Veel mensen reageren er ook erg leuk op en gaan mee in haar 'gesprekken'. Het is echt een klein peutertje nu en zo lief als ze kan zijn zo boos/verdrietig/ teleurgesteld en noem het maar op kan ze zijn. Ze kan je dan ook enorm uitproberen om zo een reactie uit te lokken. Sinds kort heeft ze iets nieuws uitgevonden. Namelijk haar tong uitsteken. En dan niet zomaar, neeeee. Zodra je haar iets weigert/afpakt of haar iets vertelt wat ze niet wil horen steekt ze haar tong naar je uit. Zo van klets jij maar lekker door, zodra jij niet kijkt doe ik het weer. Het komt heel zelden voor dat we haar even op de gang moeten zetten voor straf. Tegenwoordig hoeven we er alleen maar mee te dreigen en ze stopt al met stout doen en tuit haar liepen om je een kus te geven. Als goedmakertje :) Ik merk aan mezelf dat ik het steeds moeilijk vind om haar dingen te weigeren. Ze pakt me helemaal in met haar lieve kusjes, knuffels en lieve woordjes dat ik mezelf echt bij elkaar moet rapen om concequent te blijven. Maar ik besef en weet dat het nodig is en dat ze het nodig heeft. Gelukkig zijn mijn vriend en ik beide echt wel van de regels dus we voelen elkaar wel aan. Zo kan ik nog wel even doorgaan over hoe leuk, lief en geweldig ze wel niet is, maar ik denk niet dat het voor jullie meer leuk is om te lezen dus de rest zal ik jullie besparen ;)

Nog 2 weekjes vakantie en dan moeten m'n vriend en ik weer aan het werk. We zitten allebei in het onderwijs dus hebben we ook samen 6 weken vakantie. We hebben dan ook echt genoten van de afgelopen weken en het was heerlijk om even uitgebreid wakker te worden met z'n drieen in bed. Niks moet alles mag. Heerlijk! Mila heeft ons beiden dus 6 weken dag in dag uit om zich heen gehad. Zal wel weer even gek voor d'r zijn als we gaan werken. Maar dat zal ook wel weer snel wennen. Mijn voornemen was om haar in de vakantie ten minste 1 dagje te laten logeren, maar dat is er nog steeds niet van gekomen. En ik ben het probleem. Ik merk aan mezelf dat ik er heel veel moeite mee heb. Ik blijf eromheen draaien en vind altijd wel een andere oplossing dan haar weg te brengen. Een dagje wegbrengen heb ik geen moeite mee, maar het feit dat ik haar niet zelf in haar bed kan leggen en haar een nachtkus kan geven maakt me al verdrietig. Het voelt als enorm falen van mijn kant en ik wil het ook echt graag, maar gevoelsmatig kan ik het echt nog niet. Ik weet dat ik het gewoon een keer moet doen, maar ja....

16 september moet ik met Mila naar het ziekenhuis. Ze willen een scan maken van haar hand om zo haar botleeftijd te bepalen. Ze is namelijk langer dan gemiddeld en zit op de bovenste lijn van de groeicurve. Wat je met de botleeftijd verder kan weet ik eerlijk gezegd ook niet. We zullen het de 16de wel horen denk ik. Ik kan er ook niet zoveel aan veranderen dat ze langer is dan gemiddeld. Voor mij is ze perfect. Jammer dat je tegenwoordig alleen maar erbij hoort als je gemiddeld bent. Ach ja, zo is de maatschappij, maar ik moet wel eerlijk zeggen dat het me soms enorm onzeker maakt. Doordat ze wat langer is en erg wijs voor haar leeftijd schatten mensen haar vaker 2 jaar of ouder. Hierdoor wordt meteen verwacht dat ze bepaalde dingen makkelijk zou moeten kunnen. En dan moet ik echt tegen mensen zeggen dat ze nog maar 21 maanden is. Lastig hor. Gelukkig heb ik een vrolijk en slim meisje die daar zich vast niets van aantrekt. Ik heb er gewoon zelf moeite mee en dan wil ik haar beschermen voor al die negatieve dingen. Ik wil niet dat ze door een of andere domme en stomme opmerking zich rot gaat voelen of aan zichzelf gaat twijfelen. Ik wil dat ze gelukkig en blij is met zichzelf, dat ze lekker in haar vel zit en geniet van het leven. Gelukkig zijn er dan weer heel veel leuke en positieve mensen om ons heen waar ik mijn onzekerheid af en toe kan uiten en die me dan weer gerust kunnen stellen. Dan voel ik me weer even positief opgeladen.

Nou meiden, het was niet de bedoeling om zo'n lang verhaal te maken, maar ik raak maar niet uitgesproken over mijn meisje. Ik weet dat ik bij jullie even lekker op kan scheppen dus neem ik het er maar van ;) Ik ben helemaal niet van het opscheppen hor, maar soms is dat wel even lekker :)

Fijne avond en tot snel!

Liefs, XxX