Ons mooie meisje 2 maanden!

Hoi meiden,

het is net alsof ik gisteren een blog schreef dat ons meisje 1 maand is en nou zit ik hier weer een blog te schrijven. Want ons meisje is vandaag precies 2 maanden. Waar is de tijd gebleven? En wat is er weer veel gebeurd in die ene maand. Van een klein hulpeloos mensje naar een meisje met al een eigen karaktertje, want dat heeft ze. Grappig dat hoe klein ze ook zijn je nu al bepaalde karakter trekjes ziet. Zo is ons meisje een echte doorzetter. Sinds een aantal weken is ze haar handjes aan het ontdekken. Ze maakt vuistjes en probeert die dan in haar mond te stoppen. Tot haar grote ergernis lukte het niet altijd, maar ze gaf niet op en bleef het maar proberen. Totdat ik op een gegeven moment gesmak uit de box hoorde. Ik ging kijken en zag dus dat ze het voor elkaar had gekregen om op haar vuistjes te sabbelen. En blij dat ze was! Ze kraaide van plezier. Als het tijd is voor haar fles, dan moet ze die ook meteen krijgen want anders zet mevrouwtje het op een gillen en stopt pas als ze de fles heeft gekregen. Ook het lachten heeft ze nou echt goed onder de knie. Vooral als je tegen haar aan het kletsen bent of met haar speelt. Aandacht vindt ze echt heerlijk en kan er geen genoeg van krijgen. Ook als mama liedjes zingt begint ze breeduit te lachen. En mama blijft dan zingen, want wat is er nou mooier dan je kind zo naar je zien lachen. Zou de hele dag wel door kunnen gaan haha. Al met al is er in haar kleine wereldje de afgelopen maand weer veel gebeurd en blijft ze zich enorm ontwikkelen. Ze lijkt met de dag wijzer en groter en meer van deze wereld te beseffen. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik enorm van haar geniet. Het is geweldig om haar iedere dag mee te mogen maken en onderdeel te zijn van haar ontwikkeling. Wat mij betreft mag mijn verlof wel een jaar duren. Ik verveel me geen moment met haar. Vooral nu we wat meer in een ritme zitten en ik beetje bij beetje meer energie krijg. Ik heb weer zin om lekker weg te gaan en dingen te ondernemen. Nog een paar kilo en ik zit weer op m'n oude gewicht en dat geeft me ook wel een lekker gevoel. Ik heb geen last meer van m'n bekken en zo vallen alle puzzelstukjes weer in elkaar lijkt het. Ook al zit de bevalling nog wel erg vers in m'n geheugen. Er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan moet denken. Het voelt dan heel dubbel. Want hoe blij en gelukkig ik ook was op het moment dat dat kleine mensje geboren werd, zo heftig is de bevalling ook geweest. Ik merk dat dat toch een grote impact op me heeft gehad en dat het me toch meer bezig houdt dan dat ik had verwacht. We zijn nou tenslotte 2 maanden verder, maar iedere maand op de 22ste beleef ik het weer opnieuw en word dan erg emotioneel. Allerlei emoties gaan door me heen. Maar uiteindelijk ben ik toch wel erg trots op mezelf. Want ik heb het helemaal zelf gedaan!

Woensdag moet ik weer naar het ziekenhuis met Mila en dan gaan we kijken wat er verder moet gebeuren i.v.m. de reflux. Al heb ik wel het idee dat ze er veel minder last van heeft, maar dat durf ik nooit hardop te zeggen, want stel dat het weer allemaal terug komt. En vrijdag de de prikjes. Hier zie ik echt enorm tegenop, maar ik probeer er maar niet te veel aan te denken. We zullen het wel zien.

Nou meiden, zou wel eindeloos door kunnen gaan maar de kleine meid is wakker aan het worden. Ik ga haar er zo maar eruit halen en even weer lekker kroelen, want het is weer veel te lang geleden ;)

Fijne zondag nog!

Liefs, XXX