Groeiecho

Hoi meiden,

nou gisteren alweer een controle bij de verloskundige gehad. Keek er eigenlijk best naar uit aangezien alle controlles altijd goed verliepen en we weer helemaal blij buiten kwamen dat we het hartje weer hadden gehoord. Nou deze keer kwamen we niet zo blij buiten als de vorige keren.

Na het standaard bloeddruk meten en wegen wilde ze ook nog even naar het hartje luisteren en mijn buik voelen. Het hartje klonk super duidelijk en goed, dus dat was wel weer erg leuk om te horen. Het was deze keer ook zo hard dat je er niet omheen kon zeg maar. Maar toen ging ze aan m'n buik voelen en constateerde dat mijn buik te klein is voor het aantal weken dat ik zwanger ben. Vandaag ben ik precies 28 weken en aan de meting van mijn buik zou ik 24/25 weken zijn. Dat scheelt bijna 4 weken! Zo dat hakte er wel even in. Ik schrok heel erg, vooral toen ze vertelde dat we een echo moeten laten maken in het ziekenhuis. Want mocht er wat aan de hand zijn dan kunnen ze in het ziekenhuis er gelijk op inspelen. Ze is bang dat de kleine niet goed groeit of dat er iets met de placenta is waardaoor de kleine misschien niet goed groeit. Nou is nog alles misschien, want misschien is er ook niks aan de hand. Maar daar heb ik nu even niks aan. Ik moet nou een afspraak maken in het ziekenhuis om zo snel mogelijk een groeiecho te laten maken. Bel ik net het ziekenhuis zitten ze natuurlijk helemaal vol! Het is ook altijd hetzelfde verhaal met die ziekenhuizen! Pfff word er zo moe van. Nou belt ze me later in de ochtend terug want ze wil met de gynaecholoog overleggen of ze me ergens tussen mag zetten ofzo. En nou moet ik dus wachten totdat ze me terug belt. Hopelijk laat ze me niet al te lang wachten want ik wil zo snel mogelijk weten of alles goed zit.

Zoals jullie je wel voor kunnen stellen heb ik vanacht amper een oog dicht gedaan. Er spookt van alles door je hoofd. Wat als dit, wat als dat, gek word je ervan. Ik weet dat ik van het positieve uit moet gaan en niet gelijk aan het ergste moet doen, maar ik ben doodsbang. Stel dat er wat is? Ik moet er niet aan denken, maar het spookt wel continu door mijn hoofd. Al die tijd was alles goed en ik riep ook altijd zo hard dat ik me goed voelde en dat ik voor mijn gevoel de hele wereld aankon, maar dat is nu even weg. Ik wil alleen maar dat alles goed is met onze kleine meid en de rest kan me gestolen worden.

Ik laat het jullie natuurlijk weten als ik zelf wat meer weet.

Liefs, XxX