Heel dubbel.....

Ik kwam dit gedichtje tegen en vond het wel erg toepasselijk voor onze situatie.

Slaap maar

Slaap maar

droom maar fijn

Eens zul je

dicht bij ons zijn

Droom maar

droom maar fijn

Wij wachten wel

tot de dag zal komen

dat je dicht bij ons zal zijn

Wij kunnen nu

alleen maar dromen

over jou, mijn lieve kind

Wanneer je zult komen

dat is nog niet bekend,

Maar weet dat als je komt:

je bij ons altijd welkom bent

Ik vind het allemaal erg dubbel als ik dit gedichtje lees. Ik weet dat het bij ons nog wel even zal duren voordat we echt 'gericht' gaan proberen om zwanger te worden, maar dat wil niet zeggen dat je het minder graag wilt. Het verlangen wordt steeds groter. Mijn vriend wil pas aan een kindje beginnen als we ons eigen huisje hebben. En dat snap ik ook wel, want dat is het verstandigst. We willen natuurlijk allemaal het beste voor onze kleine wondertjes. Maar mijn hart zegt toch wat anders. Mijn vriend zegt ook steeds dat ik geduld moet hebben en dat het echt wel komt en daar geloof ik ook in, want hij wil het ook heel graag. Maar toch...ik kan het niet uitleggen. Het is een gevoel die heel sterk aanwezig is.

Ach ja, ze zeggen steeds geduld wordt beloont, dus daar ga ik maar van uit.

Doei doei