Morgen 4 weken

Morgen (of overmorgen) 4 weken zwanger, nog wel sinds 3 dagen bruine afscheiding. Ik heb verder niet echt menstruatie krampen. helaas ben ik ook weer testverslaafd. Ik had gehoopt dat ik dat niet zou worden, maar helaas zit ik zo in elkaar. Hele mooie oplopende testen die mij vertellen dat ik hartstikke zwanger ben. Niet echt veel kwaaltjes dan rommelige darmen, gevoelige borsten, vermoeidheid maar niet veel. Ik kan me ook niet zo goed herinneren hoe het bij mijn vorige zwangerschappen was. Elk zwangerschap is weer anders. Ik kan me wel herinneren dat ik bloedverlies had bij 3 weken bij mijn tweede zwangerschap van mijn zoon. Toen liep ik stage en verwachtte ik helemaal niet zwanger te zijn. Toen dacht ik dat ik ongesteld werd en iets te vroeg vanwege stress. Toen het niet echt vergelijkbaar was met een menstruatie ging bij mij de alarmbellen af. Ik kan me wel herinneren dat ik toen iets meer bloeding (en rood van kleur) had dan nu. Maar goed, dat zegt niet atijd wat. Ik had gehoopt dat die bruine afscheiding zou gaan stoppen, maar ook vandaag zie ik het terug. Het is wel aan het afnemen maar heel geleidelijk.

Ik vind de eerste weken van een zwangerschap zo niet leuk, al die onzekerheden. Ik merk dat ik helemaal niet vooruit denk en dat geeft me wel rust eigenlijk. Ik ga er soort vanuit dat het niet goed zal aflopen en dat ik hier dan vrede mag hebben. Het is te mooi om waar te zijn om de eerste ronde al zwanger te mogen raken 😬 Ik zit dan mezelf gerust te stellen dat ik dan niet hoogzwanger in de zomer rond loop en tijd heb voor de verbouwing hahah.

Alsnog ben ik er in mijn gedachten vaker bezig dan dat ik had gehoopt. Ik heb het ook aan niemand anders verteld en merk dat ik de behoefte heb dit te delen. Ook deel ik het niet met mijn vriend al mijn gevoelens, ik wil hem ook niet gek maken. Eigenlijk wilde ik hem ook niet op de hoogte brengen dat ik had getest, maar kon het niet laten omdat ik zo verrast was.

Dat afwachten duurt ook weer zo lang. Tot 12 weken duurt al zo'n 8 weken (en hopen dat ik dat haal). Voor nu droom ik niet verder of denk ik niet aan de bevaldatum of dat het een jongetje of meisje gaat worden en op wie hij of zij gaat lijken. Ik merk ook dat mijn meisjeswens zo niet aan orde is op dit moment, waar ik aan de ene kant wel blij mee ben. Het lijkt alsof ik weer wakker geschud ben. Ik heb vrede met de gedachte als het weer een jongen wordt, dat gevoel heb ik nu zo sterk. Merk dat het niet eens in mijn gedachten komt, terwijl ik voor mijn zwangerschap er alleen maar aan moest denken.

Vandaag ook aangemeld bij de verloskunde, ben benieuwd wanneer ze mij gaan bellen. We gaan het allemaal maar weer meemaken.