Zieke kinderen, deadlines voor werk, druk druk druk..
Ik werk nu sinds 4 maanden. Partime dat wel, maar goed daarnaast nog de zorgen over drie kinderen.
Momenteel 2 zieke kinderen, waar vooral de jongste het meest lst van heeft. Slapeloze nachten.. vreselijk. Het is zielig voor hem ik weet het, maar begin met mijzelf nu ook medelijden te krijgen. Ik ben kapot, moe, begin ook ziek te worden. Dagen niet echt geslapen, allerlei deadlines op werk. Jeetje, het is best zwaar allemaal. Nu ik dit typ hier ben ik aan de ene kant bezig mijn jongste in slaap te krijgen. Mijn geduld raakt op lijkt het. Manlief kan wr niet zoveel mee, hij kan en weet niet hoe hij me zou kunnen helpen voor de nachten.
Het gevoel dat je overal voor tekortkomt is dan ook aanwezig. Ik heb het losgelaten. Ik moet meer aan mij zelf denken, aan mijn gezondheid geestelijk en lichamelijk.
Ik hou van mijn kinderen, zou ze voor geen goud willen missen.. maar aan de ene kant heb ik soms het gevoel van ooo ik kan wel weglopen hier. Geduld geduld geduld.. maar als je al op je top bent van vermoeidheid, stress, is die geduld ook niet meer te vinden. Man man, wat vind ik het zwaar allemaal.
Zo af en toe klagen hoort er dan ook wel bij toch?
reacties (0)