Wat gaat de tijd toch snel..

Dan is je baby geboren en inmiddels bijna 3 maanden. Ik ben vandaag zo emotioneel. Ook als ik naar mijn twee oudere zoons kijk naar mijn oudste zoon kijk.. tranen in mijn ogen.. jullie waren ook nog zo klein, waar blijft de tijd? Nu lijkt het alsof ik het allemaal bewuster meemaak. Zal het aan mijn leeftijd liggen? Of zal het dit keer de laatste keer zijn? Mijn baby draagt al maatje 68 en wordt met de dag groter. Ik weet dat het snel gaat, dat ik van deze kleintje met de dag moet
genieten.. ook van mijn andere zoontjes.. het gaat zo snel..

Met de baby gaat het goed gelukkig. We hebben aardig een ritme te pakken. Vond het in het begin wel pittig, maar nu merk ik dat hij gewoon mee gaat met de dagelijkse dingen.

En ja durf het bijna niet te zeggen. Maar stiekem denk ik nog steeds aan een vierde.. ik snap mijzelf niet maar mis het zwanger zijn weer. Omg en de laatste keer was het zo heftig allemaal, de bevalling ook. En dan ga je het ook nog missen.. tjah ik snap mijzelf soms niet. Ik wil eerst afvallen, want ben echt behoorlijk aangekomen dit keer. Merk ook dat ik door de kilo's de zwangerschap zwaarder heb ervaren. Mocht ik binnen een jaar mijn gewenste gewicht bereiken, dan zou ik graag nog een laatste keer zwanger willen zijn. Een gezonder zwangerschap.. laatste keer.. ik merk dat ik dit nog niet heb afgesloten.. blijf ik dat gevoel houden?? Toen ik de derde kreeg zei ik in het begin wel dat dit de laatste keer is aan mijn man. En nu denk ik juist het tegenovergestelde.. heel gek. We zullen weer zien en nee niet omdat ik dan misschien een meisje zal krijgen (die kans lijkt mij zeer klein maar goed) ik mis gewoon het zwanger zijn, de afwachting op een kindje, de voorbereidingen. Pfff je krijgt er zo veel liefde voor terug.. begin weer emotioneel te raken hehe. Nou ik laat het hierbij, de tijd zal het laten zien..