Joehoe einde in zicht...of toch niet? De laatste weekjes vliegen toch wel zo voorbij hé? Er is nog genoeg te doen straks als ik over 2,5 weken met verlof ga. Dus dan zal de tijd wel weer snel voorbij gaan.
Hoe ik me voel. Helaas toch wel wat somber. De pijn die ik elke dag wel voel maakt me ongelukkig. Ik ben ook snel moe de laatste dagen. Ik wil zoveel doen, maar ik zit me constant te remmen. Het moet ook wel, want anders gaat het nog meer pijn doen. Vooral 's avonds dan voel ik de pijn in mijn heupen, rug en stuit behoorlijk. Weet dan even geen houding te vinden op de bank. Onze bank is ook niet fijn, dus ik hoop dat de nieuwe bank binnenkort snel komt! Ook heb ik gemerkt dat mijn eigen matras niet lekker lag, waardoor ik wel elke ochtend met pijn ging opstaan. Het gaf geen ondersteuning meer. Mijn man heeft gelukkig gisteren avond een harde matras op onze boxspring gelegd, en jeetje wat een verlichting. Ik kon gewoon normaal omdraaien, wat dus veel moeizamer ging eerst. Lig nu wel hoog, maar ja straks hoef ik dan ook geen klossen of iets anders aan te schaffen voor de kraamzorg. Dat is dan in ieder geval ook geregeld. Ik gebruik daarnaast zo af en toe de buikband en die helpt dan ook wel een beetje. Verder moet ik maar vooral naar mijn lichaam gaan luisteren. Nu ik nog steeds werk, doe ik eigenlijk niet veel thuis. Terwijl ik in mijn hoofd nog van alles wil gaan doen voor de voorbereidingen.
Toch wel bewust gekozen om dat in mijn verlofperiode met 33 weken te doen. Volgens mij nog tijd zat om dan alles te doen toch? Wij hebben de belangrijkste dingen al thuis. Ik ga sowieso een planning maken voor de komende weken wat gedaan moet worden. Misschien geeft dat mij ook wat rust.
Heerlijk zo naar het einde toe, ben denk ik vooral opgelucht als ik stop met werken. Nu kan ik me niet 100% focussen op de voorbereidingen, maar straks hopelijk wel!
reacties (0)