Test verslaving

Ik had me voorgenomen dat als ik zwanger zou zijn niet steeds te testen. Ik had nog 6 zwangerschapstesten liggen met een korte houdbaarheid. Ik heb ze maar allemaal opgemaakt... Vreselijk, dat terwijl ik eigenlijk al genoeg moet hebben met 1 positieve test.

En dan ook nog eens 2 CB testen gehaald, alsof je dan je meer zwanger gaat voelen als je het woordje 'zwanger' gaat zien. En owja en of de zwangerschapsduur wel klopt. Tjah de vorige keer liep ik achter met de weken en vroeg me steeds af hoe dat kon. Nu staat er 1-2 weken, en ja dat klopt ik ben ook 3 weken en 5 dagen zwanger. Dus nog een keer testen na 4 weken, in de hoop dat ik dan 2-3 weken ga zien op de CB. Nee ik wilde dit keer toch niet verslaafd worden aan het testen.. Maar het lijkt alsof ik het toch heb nu. Als mijn man dit wist zou hij mij gek verklaren. Stiekem ben ik toch aan het wegdromen over het feit dat ik in mei een kindje heb, zo lekker in de lente.

Hoe ga ik er mee om? Mijn man zegt dat hij het zelfs liever niet weet, en dat als hij weet dat ik zwanger ben er heel koel mee zal omgaan. Hij zou niet eens blij kunnen zijn.. Treurig, maar ik merk toch aan mezelf dat ik toch blij ben onlangs de onzekerheid. Alleen die onzekerheid is zo minder dan de vorige keer. Ik heb hoop, maar wil me ook niet al te veel hoop geven.. Ik ben aan de ene kant bang om dit kleintje ook te verliezen.. Maar dan denk ik, er kan toch van alles gebeuren in het leven. Begin is er, en het kan alle kanten op ja dat weet ik..

Moeilijk, je weet niet of je blij moet zijn, of je aan het idee moet gaan wennen dat je straks een kleintje mag verwelkomen, of dat je er geen hoop aan moet geven, of dat je van het slechte moet uitgaan, of ja ik weet het niet meer. Merk dat ik er wel blij om ben, maar dan wil ik er niet te veel aan denken.. En dan komen toch de gedachtes van ja hoe leuj het is om een kindje in mei te krijgen en dat mijn twee jongens het geweldig zou vinden om een klein broertje/zusje te mogen krijgen. Stop stop niet zo ver denken. Mijn eerste mijlpaal is echt de eerste 12 weken overleven, en daarna de 20 weken echo en daarna de 28 weken, en tot slot de 40 weken... Tjah, wat waren de eerste twee zwangerschappen zorgeloos voorbij gegaan en was ik zo aan het genieten. En zie mij nu.. Al deze vragen die in mijn hoofd rondvliegen..