Toch ermee bezig zijn.. ja ik geeft het toe

Vorige week of de week daarop zei ik nog dapper ik zal er even niet mee bezig zijn. Ja dat ging de eerste dagen inderdaad goed, maar daarna was ik weer beland in zwangerschapsbloggen, baby's, babyspullen en noem maar op. En toen besefte ik dat ik eigenlijk toch wel helemaal weer bezig wilde zijn met het zwanger worden.. Jeetje dacht ik bij mezelf, ik kan ook niet op een lijn blijven!

De dagen daarvoor dacht ik dat ik zo ongelukkig werd van het gedwongen zwanger worden. Dat het een verplichting voelde en dat ik er niet zoveel bezig wilde zijn. Maar ik kwam erachter dat het niet alleen aan de kinderwens lag, ik zat niet lekker in mijn vel door mijn werk voornamelijk.

Vorige week stond ik op uitbarsten. Ik was twee dagen achter elkaar thuis en voelde me zo niet lekker, zoals de laatste weken. Toen dacht ik nou ik heb afstand genomen van het idee over het zwanger worden, waarom voel ik me dan nog steeds zo en ook nog eens veel erger? Ik werd maar niet met rust gelaten op het werk en al dat gezeur van mijn mede collega's.. Ik dacht even hoe ik het bij mijn vorige werk had. Veel minder gezeur aan mijn hoofd, minder verantwoordelijkheden, ik was er thuis niet mee bezig en ik werd op mijn vrije dag met rust gelaten. Ik word ongelukkig van mijn werk, al die tijd dat ik me sterk liet zien was te veel voor me geweest. Ik heb met een vriendin erover gesproken en zei dat ik overwoog om te stoppen met werken. Ze vond dat erg jammer want ze zag mijn baan als een grote kans om door te groeien. Ja zo zag ik het ook en ja ik leer super veel, maar ik lijdt eronder, mijn man en vooral mijn kinderen. Ik vraag me soms af of het allemaal wel waard is.

Na dat gesprek met mijn vriendin heb ik toch maar weer alles opgepakt, maar ik merk dat ik wel elke keer in een gat val. Een gat die steeds dieper en dieper wordt. Ik vind werken niet erg, inhoudelijk super leuk en uitdagend. Maar de omgeving, collega's en de verantwoordelijkheden zijn niet meer leuk.

Mocht ik zwanger worden, ben ik van plan om tot mijn verlof te werken en daarna te stoppen met werk. Nu denken sommigen nou wat een luxe, iedereen zoekt werk en zij stopt met werken. Ik zie het meer zo.. Ik verdien goed en ik kan ook sparen, dat zal ik misschien wel missen, maar of het ook zwaarder weeg dan mijn gezin en mijn geluk.. nee absoluut niet. En het betekent niet dat ik nooit meer ga werken, nee. Ik zal naar werk zoeken waar ik meer begeleiding bij hebt en met minder verantwoordelijkheden. Ik kan de periode dat ik thuis ben met mijn kinderen goed gebruiken om goed na te denken over wat ik wil en daarnaast ook mijn kinderen lekker opvoeden.

Zo dat is een fijne vooruitzicht. Ja hoe het dan met het gezond leven gaat, ja ik heb de laatste dagen geprobeerd te sporten te bewegen en gezond te eten. Maar ik ben ook nog eens flink ziek geweest een week geleden, dus ik heb het weer even op stop gezet maar ik zal het weer oppakken.

Ja en mijn kinderwens.. Ehm die is er nog steeds en hoop toch stiekem dat het deze maand raak is. Ik zit nu zo ongeveer in mijn ovulatie periode, ja dat bijhouden van de vruchtbare dagen zit toch wel in mijn hoofd helaas dus ja wie weet :) Ik heb wel een sterk gevoel dat het binnenkort toch wel zover is namelijk..