Waarom wil ik zo graag een meisje?

Al vanaf het begin wilde ik altijd al een meisje.. Het begon allemaal toen mijn moeder zwanger werd en ik nog zo rond de 10-12 jaar was. Ik wilde een zusje en ja mijn moeder wilde nog een dochter. Maar nee, eerst werd het een tweeling jongen en daarna weer een jongen. Wat was ik toen als kind teleurgesteld..


Nu ik zelf zwanger werd kwam die gedachte weer op. Owja ik had geen zusje, maar een dochter nu zou geweldig zijn!! Wat was ik er mee bezig zeg. Al gauw kregen we te horen dat het een jongen werd. Ach dacht ik, ik heb ook geen jongen dus wat maakt het uit. Tweede werd weer een jongen, en helaas toen kreeg ik een soort van teleurstelling (wat erg om dit toe te geven). Maar als ik nu naar ze kijk wil ik ze voor geen goud missen.


En nu ik weer zwanger ben voor een derde wordt die wens alleen maar groter en groter! Terwijl ik moet denken aan zijn/haar gezondheid en of het ook dit keer gezond op de wereld mag komen. Nou dat denk ik ook wel, maar dat gevoel dat ik een meisje wil is alleen maar erger geworden. Ik vind het niet leuk! Ik wil gewoon los van het idee genieten of het nou een meisje is of jongen maar dat is het niet. Die wens is zo groot dat het wel een ziekte is geworden. En dan denk ik soms... wilde ik een derde of straks een vierde voor om een meisje te baren? Ik weet het niet.. Maar ik vind dit ook niet meer leuk. Ik droom er van dat ik een dochter zal krijgen en wat ik dan allemaal met haar wil doen. En dit keer zal ik weer teleurgesteld zijn ben ik bang.. en nee ik wil niet teleurgesteld zijn omdat ik weer een jongen krijg. Die gedachte is zoooo onneeerlijk! Hoe ga ik hiermee toch om? :(

195 x gelezen, 4

reacties (0)


  • 3kidzz

    Ha meid, je hebt er vast niks aan, maar ik heb 3 jongen en oh wat ben ik blij met ze!!! Als je weer een jongen krijgt en daarna nog een kans wilt wagen, kun je altijd naar het buitenland gaan en sperma inleveren en alleen de x chromosomen terugvragen. Maar wil je zo ver gaan....

  • PoePSie18

    ik wou ook altijd een meisje(en geen jongen), nadat de eerste een jongen was en ik die met 30 weken verloor, hoopte ik dat de tweede weer een jongen werd en verhip dat was het maar ook die ben ik verloren omdat we deze zwangerschap moesten beeindigen.. nu ben ik weer zwanger het liefste hoopte ik op een jongen, maar ik vind dat nog het minst belangrijkste daarom hebben we besloten het voor onszelf te houden en het belangrijkste met de familie wel te delen en dat is dat dit wondertje waarschijnlijk wel gezond is..het geslacht maakt ons niks uit, maar wilden het weten om straks niet bij de bevalling te erg te schrikken als het een jongetje is.. emotioneel wordt het dan hoe dan ook maar met een jongen nog erger denken we zelf

  • momchichi

    Ik herken het ook wel een beetje. Nu zwanger van de derde na twee zoons. Ik zou mijn jongens voor geen goud willen missen maar nu ik zwanger ben hoop ik best wel weer een beetje op een meisje. Erg ? Ik vind van niet. Want ik weet dat de liefde voor je kind niet af hangt van het geslacht. Je houdt van je kind. Altijd.

  • Voy

    Dag Lieve Cani. Ik ben mama van een dochter... Maar ze is er jammer genoeg niet meer. Mijn kleine meisje is gestorven op 32 weken zwangerschap. Ik draag nu een tweede kindje. Ergens wil ik heel graag een meisje, het geen naar huis brengen dat ik nooit heb kunnen doen. Maar ik ga even blij zijn met een jongen. waarom? Omdat ik trots ben uit elk kind dat voortkomt na mijn dochter. Het zijn haar broers, en het zijn haar zusjes. Ik ga je hier niet zeggen wat je moet doen of voelen. Maar wees blij met elk gezond wezentje dat je op deze wereld zet!!! Want ze van de wereld halen.. is veel moeilijker. Mijn dochtjertje is immers in mijn buik geeuthanaseerd omdat ze was aan het sterven.... Vel succes met je gezin.. en heel veel liefs en kracht Voy.

  • hienbabytie

    Ook voor mij herkenbaar hoor. Ik heb mij altijd voorgesteld als mama van een dochter. Ik heb nu 2 zoons. En hoewel ik zielsveel van ze hou en ze nooit zou willen missen, vind ik het jammer dat ik geen dochter heb. Dat is niets ten nadele van mijn jongens, puur een stukje toekomstbeeld/droom in mijn hoofd wat er al jaaaaaren is. En dat is niet in een paar jaar weer weg!

  • rlyblue

    Van mij mag je het gerust toegeven hoor. Ik zou willen dat meer mensen dat deden want je bent niet de enige! Je kunt er mee naar een psycholoog stappen. Zelf wilde ik bij de eerste graag een jongen en mijn man wilde graag een meisje. Het is een jongen geworden. Binnenkort gaan we voor een tweede, maar ik zou wel heel graag net als jij een dochter krijgen. Het komt wel goed als het geen meisje zal zijn, mijn man is ook gek op zijn zoon, maar die voorkeur is er wel. Veel mensen hebben toch een idee van hoe het ideale gezin eruit zou zien en soms hebben mensen het helemaal in hun hoofd dat ze met een dochter kunnen tutten en shoppen. Als je het er echt moeilijk mee hebt raad ik je aan langs de huisarts te gaan. Oh, en als er mensen zijn die boos reageren omdat 'je blij moet zijn dat je gezonde kinderen hebt' dan moet je die maar negeren. Ik heb ook eens van iemand gehoord dat ze het niet goed vond dat mensen 'als het maar gezond is' zeggen, want haar kind was niet gezond en zij was ook blij. Dat anderen het slechter hebben dan jij betekent niet dat jij jouw gevoelens niet mag hebben.

  • chulalicious

    Oh meid, ik heb 4 zussen en geen broer! Maar ook ik zou dolgraag een meisje willen. En nee, ik vind je geen slecht persoon omdat je graag een meisje wil. Het is wat jij graag wilt en je wilt het met man en macht. Bij mij is het ook zo qua gevoel. Ik vind het heel eerlijk van je om het gewoon te zeggen. Ik weet niet de beste manier om ermee om te gaan. Kijk je al voor meisjes spullen en namen enzo? Misschien moet je dat even laten voor wat het is. Ik kijk wel voor beide op pinterest als ik leuke dingen zie en heb ook al een aantal namen die ik leuk vind op papier voor beiden. Misschien kan dat alvast helpen? Wat vind je man ervan?