Rust
Vandaag is ronde 26 begonnen. Vandaag zijn we dus 2 jaar, 1 maand, 2 weken en 5 dagen aan het proberen om ons eerste kindje te krijgen.
Voor degenen die hier geen ervaring mee hebben... Dat voelt zo ongeveer aan als niet kunnen slapen en wel heel moe zijn, ieder uur op de klok voorbij zien gaan, iedere seconde horen tikken en ondertussen de frustrerende vraag waarom je maar niet kunt slapen, hoe je ook gaat liggen, van je rug naar je zij naar je buik tot het tig keer omkeren van je kussen, of je nu wel of niet 's nachts eruit gaat en alles met de hoop straks wel in slaap te kunnen vallen. Het voorbeeld van niet kunnen slapen is dan alsnog onder de maat om uit te leggen hoe frustrerend het is om maar niet zwanger te worden, wat je er ook voor doet.
Op dit moment heb ik ook even niet de energie om weer met volle moed en een positieve instelling te beginnen aan wéér een nieuwe ronde. Het voorstellingsvermogen had ik al niet meer om een positieve test in handen te hebben, maar nu voel ik mij uitgeput, leeg, verdrietig en boos. Het is zo oneerlijk!!!! Waarom wij niet? Waarom lukt het ons niet, terwijl we er wel alles voor hebben? Waarom lukt het niet, terwijl er geen specifieke oorzaak gevonden is? Waarom moeten we zo lang wachten? Ik ben klaar met alle emoties en ik ben ook klaar met hopen. Iedere maand weer die hoop gevolgd door die harde klap van teleurstelling.
Natuurlijk gaan we gewoon verder met de behandelingen in het AMC, want natuurlijk wordt de wens om een kind te krijgen er niet minder op. Ik wil het nu alleen rustig aan doen. Ik wil er niet meer over nadenken, ik wil mijzelf niet meer gek maken, ik wil niet meer alles op alles zetten om de droom werkelijkheid te laten worden. Ik wil Carpe Diem. Ruim 2 jaar lang hebben wij onze babywens op de eerste plek gezet: niet op vakantie (liever naar het AMC...), letten op het geld (sparen voor een goed huis met fijne tuin voor ons kind, sparen voor een goede auto voor ons kind met kinderwagen, etc), extra letten op gezondheid, geen drankjes op feesten, etc. En voor wat?! Voor de teleurstelling, de tranen en de zoektocht naar nieuwe energie voor weer een nieuwe ronde?!
'Zuchten en weer doorgaan' is mijn motto geweest de laatste jaren. Ook daar ben ik klaar mee.
Het is niet dat ik het opgeef. Het is dat meer dat ik vandaag een extra depri-down-dipdagje heb en dat ik mij daar gewoon eens in volle vaart aan ga toegeven! Niet alleen voor een dag, maar voor deze hele ronde. Geen gekmakerij, geen kinderwens op de eerste plaats, geen rekening houden met de toekomst op een overdreven en totaal doorgeslagen manier, geen Babybytes (ook al heb ik veel steun aan de lieve meiden op o.a. het 16+ forum, thanks daarvoor), maar gewoon genieten en vooral ook gewoon even rust.
Liefs 
reacties (0)