Intake IUI

Vanmorgen werd ik dan eindelijk gebeld door de gynaecoloog. In eerste instantie was de belafspraak een intentie om de intake IUI telefonisch af te handelen zodat er geen lessen van mij zouden uitvallen, maar het was nog maar de vraag of de gynaecoloog hiermee akkoord zou gaan. Dat was voor mij op zich al een spannend momentje, haha.

Vrijwel direct begon de gynaecoloog met te vertellen dat helaas de zes maanden zelf proberen niet tot het gewenste resultaat heeft geleid. De volgende stap is dus IUI (jeejjjj!). De gynaecoloog ging vervolgens ook direct door met een plan van aanpak (heerlijk, daar houd ik van!), dus samen gekeken naar prognose van mijn volgende cyclus! We gaan toch wel IUI doen met milde (hormoon)stimulatie om de kans te vergroten. Ik gaf aan dat er voor mij misschien wel een obstakel is, aangezien ik volgende maand voor een week in Bosnië zit, maar dat is geen probleem want ik kan gewoon in Bosnië spuiten (wel een medicijnenpaspoort mee...). Het apothekersrecept voor de Gonal-F en de Pregnyl zit al in een envelop en komt met de post mijn huisje bezoeken!

Op dag 1 (waarschijnlijk 19 april) van m'n aankomende cyclus moet ik mailen naar de fertiliteitspoli. Er wordt dan een afspraak gemaakt, zodat ik op dag 3 een echo krijg om te kijken of er geen cysten zijn etc. én ik krijg dan instructie om te leren prikken. Vervolgens kan ik de week erop (van 23 t/m 27 april) gewoon in Bosnië doorgaan met spuiten. Ik verwacht dat we dan rond 4 mei de inseminatie hebben. Dat komt heel goed uit, want mijn man en ik hebben dan meivakantie, dus kunnen met een gerust hart in de wachtkamer zenuwachtig zitten. ;-)

Natuurlijk is er een addertje onder het gras: wanneer er sprake is van overstimulatie -dat is bij meer dan 2 rijpe follikels- dan breken ze de behandeling af. Aangezien ik van mijzelf een gewone eisprong heb, vermoed ik dat de eerste IUI afgebroken zal worden en dat de IUI-behandeling erna met een lagere dosis Gonal-F zal moeten. Maar dat zien we dan wel natuurlijk.

Dan nog even een stukje zweverig 'onderbuik-gevoel' bekennen: ik hen altijd al, van jongs af aan, het idee gehad dat ik een tweeling zou krijgen. Nu is dit totaal niet mijn uitgangspunt, want ik zou al meer dan gelukkig zijn met 1 gezond kind! Maarrr... De kans op een tweeling is dankzij de IUI nu wel een stuk reëler. Dus wie weet komt dat onderbuik-gevoel wel uit!

Over reëel gesproken: de kans op een succesvolle zwangerschap is nu iets groter dan via de natuurlijke wijze. Dat betekent dat de kans dus aanzienlijk groter is, dat de 6 IUI-behandelingen niet zullen slagen. Slechts 9% kans per IUI-behandeling. Het gemiddelde succespercentage is 40% na 6 IUI-behandelingen. (Deze cijfers heb ik vernomen van het AMC, de fertiliteitspoli waar ik zit.)
Kortom; het zijn kansen, maar ik moet wel met m'n voetjes op de grond blijven.

Voor nu ben ik blij. Blij omdat er na bijna 2 jaar hopen, wachten, teleurstellingen verwerken en weer hopen, eindelijk iets concreets is! EINDELIJK!