4 ballonnen

Vandaag 4 ballonnen. Bij ballonnen denk je meestal aan feest, maar voor mij is het nog even met een dubbel gevoel allemaal.

Vandaag niet alleen 4 ballonnen, maar ook 1 jaar, 7 maanden, 1 week en 4 dagen dat we aan het proberen zijn om zwanger te worden van ons eerste kindje. Alle onderzoeken al gehad, nog geen behandelingen gestart (pas vanaf april/mei) en nog steeds in de achtbaan van emoties; van hoop naar wanhoop, van spanning naar teleurstelling, keer op keer, nu 19 rondes achter elkaar.

Aan de andere kant lig ik nu wel in m'n bed in ons nieuwe huis! Voor ons is het echt een droomhuis en soms voelt het nog onrealistisch aan met al die ruimte en al die luxe. Wat een mazzel hebben wij hiermee!

Daartegenover wel een dubbele hypotheek, geen auto (waardoor mijn zwagertje vaak moet blijven slapen en nu praktisch bij ons woont, omdat we nu afhankelijk zijn van hem en zijn auto), extra irritaties (ik kan niet zo goed tegen wachten en afhankelijkheid en ik vind het bloedirritant dat m'n zwager z'n handen niet wast na bezoek aan het toilet, zijn bed niet opmaakt, subassertief is, niet werkt, niet studeert en zich eigenlijk nog gedraagt als een freak'n puber terwijl hij 23 is) en voor voorlopig geen geld om leuke dingen te doen.
Weer dáártegenover hebben wij nu wel een echt 'thuis', een plek om een gezin te stichten, een plek niet uit huis te hoeven willen. Ook hebben we een vast contract wat betreft werk, wat mij toch ook een gevoel geeft van zekerheid.

Tsjah; voor wat, hoort wat. Dat is duidelijk. Maar waarom hebben we dan nog nooit het geluk gehad van een positieve zwangerschapstest? Wanneer mag ik eens de babykamer inrichten? Wanneer kan ik m'n kindje lekker laten badderen in de mooie badkamer? Wanneer kunnen we feestdagen als Kerst als echt gezin vieren?

Meestal ga ik ervan uit dat alles gebeurt met een reden. Vooral achteraf, ná bepaalde gebeurtenissen, realiseer ik mij 'Het had op deze manier inderdaad zo moeten gaan'. Zal ik daar m'n hoop dan nu weer vandaan halen, dat in het nieuwe huis ook nieuwe fases aanbreken? Dat kan bijna niet anders, toch?!

Voor nu is het wat het is. Ik ben ontzettend gelukkig met de dingen die ik wel heb; een lieve man, lieve familie, goede vrienden, gezondheid, leuke collega's, een prima baan en nu dus ook een mooi huis (én dus ook nog een leuk appartement, maar dat ter zijde).

Carpe diem!