HSG-onderzoek/baarmoederfoto

Helaas was op donderdag 6 september cyclusronde 15 gestart, wat betekende dat ik de fertiliteitspoli moest mailen om een afspraak te maken voor het HSG-onderzoek/ de baarmoederfoto. Vandaag (vrijdag 14 september) was het al zo ver en heb ik het inmiddels alweer achter de rug.

Voor de meiden die (gelukkig) nog onbekend zijn hiermee, bij deze een mini-stukje uit de folder van mijn fertiliteitspoli:

'Wat is een baarmoederfoto?

Een baarmoederfoto of HSG (hysterosalpingogram) is een röntgenonderzoek om te kijken of uw eileiders doorgankelijk zijn. U krijgt via het speculum (eendenbek of spreider) een cupje op de baarmoedermond geplaatst. Via dit cupje wordt contrastvloeistof ingespoten. Deze vloeistof is zichtbaar op een röntgenfoto en zo kunnen wij beoordelen of de vloeistof goed door de eileiders loopt.'

Het onderzoek was echt heel naar.
De eerste indruk van de gynaecoloog was 'prima', met de kanttekeningen dat ze extra veel druk moest zetten om de contrastvloeistof er doorheen te spuiten, dat de linkereileider wat moeizamer ging (maar uiteindelijk alles doorgespoten), dat mijn baarmoeder aan de kleine kant is en dat ik bijna flauwviel van de pijn, ondanks de pijnstillers.

Ik had al gehoord dat dit een pijnlijk onderzoek zou zijn en was er dan ook al voor gewaarschuwd. Blijkbaar had ik mezelf niet goed genoeg mentaal voorbereid, want ik had venijnige krampen verwacht en niet de pijn die ik uiteindelijk heb ervaren. Aangezien ik ook al goed mee bezig was om alle gekmakerij los te laten, had ik dit daarin meegenomen. Ik was er dan ook best van geschrokken. Hoewel de ergste pijn (het doorspuiten van de contrastvloeistof) maar ca. 15 seconden duurde, gingen er duizenden dingen door mijn hoofd heen, zoals dat ik een bevalling nooit zou trekken als ik dit al amper volhield tot en met het idee dat m'n baarmoeder uit m'n lichaam werd getrokken. Ik snap dan ook niet hoe sommige vrouwen dit onderzoek mee vinden vallen, maar ja, ieder lichaam is natuurlijk anders!

Op dit moment heb ik het gevoel alsof ik zwaar ongesteld ben. Heb dan ook nog steeds maandverbandje nodig voor zooitje jodium, contrastvloeistof en wat bloed. Bluh! Vies, smerig en jakkie. Ik houd er niet van.

Dit was gelukkig het laatste onderzoek!!!! Net als alle andere onderzoeken lijken deze allemaal positief te zijn, ook al is dit soms net aan voldoende geweest. Het team gaat binnenkort ons slagingspercentage berekenen, dan worden we uitgenodigd voor de definitieve uitslagen en daarbij krijgen we dus te horen wat de eventuele vervolgstappen zijn. Wij gaan ervan uit dat we het nog minimaal een half haar zelf moeten proberen, dus daar heb ik mezelf wel alvast mentaal op voorbereid, haha.

Ooit komt er een blog zonder gezeur, waarin ik het nieuws mag melden dat we dan eindelijk zwanger zijn met daaropvolgende blogs van mooie echo's! Het is alleen nog even afwachten wanneer, maar dat zal zeker goedkomen.

Liefs!