Gek worden van je kids!!

Even op zoek naar gelijkgestemden onder ons mama's en papa's... 😳

Na een nogal lastige periode (moeder overleden en werk kwijtgeraakt) hoopte ik vooral op weer beetje meer rust in mijn dagelijks leven.. Hmm alleen niets in minder waar!
Onze oudste van ruim 4,5jaar is gewoon niet te doen! Iedere dag is weer een strijd met hem. Brutaal zijn, zijn eigen plan trekken, negeren van ons wanneer we hem aanspreken of roepen etc,
dwars zijn en ontzettend boos kunnen worden! Vervelend genoeg trekt hij vaak de jongste van ruim 2,5jr hierin mee.. Zo niet te doen soms!

Voorbeeld.. Vandaag vanalles ondernomen samen met beide mannekes en opa. Evrn bij kasteel gaan kijken, wandelingetje gemaakt in parkje en ijsje gegeten.
Vervolgens moest ik echt even paar boodschapjes halen in de supermarkt. Duidelijk voor het naar binnen gaan aangegeven wat wel en wat niet mag. Ja daaaag mam, echt niet dus!
Zodra we binnen zijn begint de jongste te krijsen omdat ik zijn karretje mee vasthoudt en piept de oudste er tussenuit met zijn 🛒.. 😳 Inmiddels kennen ze ons wel goed anagezien ze altijd erg aanwezig zijn in de winkel.
Maar nu ging het meteen te ver! Mensen bijna ondersteboven rennen en tot overmaat van ramp tegen zo'n doorzichtige koeldeur aanrijden. Meteen was bij mij de maat weer vol! Oudste bij de arm genomen en flink aangesproken, meteen karretjes weg laten zetten en hoppa de auto in.
Dan maar geen boodschappen maar direct naar huis.. Daar direct de jongste naar bed gedaan en oudste op zijn kamer gezet. Gezegd dat hij daar maar eens even rustig alleen kan zijn met zijn knuffels en speelgoed. Gelukkig heeft ie dat wel goed gedaan. Na het middagslaapje van de jongste heb ik duidelijk aangegeven hoe ze zich dienen te gedragen. Dus poging 2 om naar de supermarkt te gaan..
Gelukkig ging dat (nog net) goed en heb ik ze natuurlijk ook beloond met een 🍬 thuis.

Helaas is het echt aan de orde van de dag dat ik ze continu moet corrigeren, apart zetten, aanspreken etc.. Zoooo vermoeiend dit!
Eén van de vervelendste dingen is dat ik totaal genegeerd wordt op het moment dat ik ze aanspreek of bij me roep.. Zo erg vind ik dat, is gewoon totaal respectloos!

Nu snap ik echt wel dat ze net zo goed een hoop meekrijgen wat er allemaal gaande is (geweest), maar mijn energie en geduld is echt rond het vriespunt op dit moment.. 😳

Klinkt herkenbaar voor jullie.?? 😁

2903 x gelezen, 1

In Overig

reacties (0)


  • Kez

    Natuurlijk herkenbaar! Elk kind heeft wel eens zo'n fase/bui, zeker wanneer ouder al niet lekker in zn vel zit.

    Ik zou de volgende keer wel de volgorde van je activiteiten omdraaien. Als ze nog uitgerust zijn aan t begin van de dag eerst doen wat moet, daarna pas de leuke dingen. Dan kun je ze ook vertellen dat je eerst samen boodschappen gaat doen en daarna lekker wandelen/spelen/naar opa/ijs eten etc. Gedragen ze zich dan bij boodschappen doen niet, dan gaat het feest niet door en moeten ze zich thuis vermaken. Goede leestip als je Engels kunt ( misschien ook wel in nls verkrijgbaar): 1,2,3 magic.

    Succes!

  • gewoonmoeders

    Daarom vind ik het heerlijk om de weekboodschappen even alleen te kunnen doen.

    of ik ga onder schooltijd en neem alleen de jongste mee. als ze beide meegaan ga ik meestal vanuit school langs de supermarkt. Mijn oudste mag tegenwoordig in het speeltuintje voor de supermarkt spelen terwijl ik met de jongste in de buggy even gauw de winkel in ga. als ze samen mee de winkel in moeten dan mogen ze mits ze zich kunnen gedragen aan het eind iets lekkers uitkiezen voor thuis. maar als ze zich niet kunnen gedragen krijgen ze niks. ook hou ik ze nog welleens zoet door ze samen in het karretje te zetten en ze dan een stuk fruit te geven. wat ik in ieder geval niet moet willen doen is boodschappen doen met hongerige kinderen.want dan schreeuwen ze de hele winkel bij elkaar..

  • Mevrouw-mama

    Ik snap je! Echt lastig die periodes:( ik heb zelf veel aan de aanpak van Jo frost en gezien jouw voorbeelden jij ook denk ik! Op Netflix een hele serie met diverse gezinnen ik zou zeker gaan kijken want jouw peuter en kleuterpubers zijn met haar methoden zeker aan te pakken

  • Amatullaah

    Ja! Ik ben hoogzwanger, de oudste is bijna 3,5 en de jongste word bijna 2. Hier trekt de jongste de oudste juist mee.. 2x hele pot zout over de hele woonkamer (ja ik vergeet van alles weg te zetten na het koken) en nu kan ik inzien dat het voor kinderen superleuk is (dat zout overal rondstrooien) maar moest toch even huilen.. het word me soms echt te veel. De oudste is al heel spraakzaam en idd superbrutaal, alles is nee en hij weet alles beter pff.. sommige dagen gaat alles goed en sommige dagen vraag ik me af hoe ik het doorstaan heb zonder ze iets aan te doen (bij wijze van..) haha

    Doe mij maar 10x bevallen zeg man man man wat is opvoeden zwaar!

  • Mamsievan3

    Herkenbaar hoor! Die van mij zijn exact even oud als de jouwe en hier vliegen ze elkaar vooral de hele dag in de haren. Zo vermoeiend. Voel me soms net een politieagent. Het hangt ook van mijn gemoedstoestand af, hoe ik reageer maar de laatste tijd ben ik kalm en manlief sneller geïrriteerd haha...

    Ik heb me erbij neergelegd denk ik.. Dus dat het nu eenmaal zo is. Dit is heel anders geweest hoor, geloof me.

    Mijn 4.5 jarige dochter is heel fel in reactie, snel jaloers en altijd en weer woord + de hele dag als je haar iets vraagt/corrigeert "waarom mama...??? " En verveelt zich snel... Mijn zoon van 2.5 jankt snel als hij zijn zin niet krijgt en duwt en slaat zijn zus heel snel. Dat resulteert weer in ruzie..

    Hopen dat deze fase snel voorbij is haha.

    We gaan binnekort voor 2 weken op vakantie naar Kreta maar ik hou mijn hart vast met die 2 in het vliegtuig.. Ik zit iig tussen hun in 😂 arme passagiers.

  • 3blessings

    Hahaha precies hetzelfde hier! Alleen gaan wij deze zomer niet op vakantie dus dat scheelt

  • china-dad

    Ja, dat is herkenbaar. Ik heb maar 1 kind en die is niet eens hard to handle, maar er zijn periodes dat ik echt even aan m'n taks zit. Ik vind wel dat je dat met die supermarkt vrij goed hebt gedaan, als je zo doorgaat gaat deze fase denk ik wel redelijk snel voorbij... sterkte!

  • 3blessings

    Yups!! Manlief is er net op uit gegaan om een paar boodschapjes te halen en heeft de oudste 2 meegenomen. Ze maakten me helemaal gek! Nu heb ik ook even rustig de kans om de baby in slaap te brengen.

    Vandaag ben ik ook even uitgevallen tegen de oudste. Die bleef maar doorzeuren terwijl ik even de baby in slaap probeerde te brengen. Ik voelde het bloed onder mn nagels verdwijnen. Voor ik het doorhad ben ik tegen hem uitgevallen met als gevolg dat de baby wakker schrok en ook begon te huilen.

    Ik herken je verhaal dus maar al te goed! Hang in there, it gets better so they say....

  • My-little-baby

    Ik denk dat dit soort gedrag iedereen wel eens overkomt. Probeer het op een positieve manier om te zetten. Anders gaan je kids zich zo blijven gedragen.

  • Lehaison

    Wat ontzettend vervelend voor jullie allemaal, jij zit niet misschien ook niet zo lekker in je vel en je kinderen voelen dit haarfijn aan. Ik ken die periode ook ons leven. Opvoeden is ontzettend hard werken, Iedere dag opnieuw. Soms heb je periodes in je leven dat de kinderen ook in een fase zitten, van uitproberen en niet willen luisteren en vooral niet met je broertje of zusje kunnen omgaan.

    Het is belangrijk dat jij eerst de rust kan vinden om hier mee om te gaan. Soms kan hulp van buitenaf helpen. Ik werk zelf met kinderen, ik 'weet' precies hoe het moet en hoe het werkt en alleen bij mn eigen kinderen heb ik het overzicht ook niet altijd meer ; ) ik heb dagen dat de kinderen nika anders doen dan elkaar in de haren vliegen en dat ik denk, dit lijkt een onopgevoed zootje bij elkaar en dagen dat ik er ook absoluut minder goed tegen kan. Maar perfecte kinderen bestaan er niet, er is overal wel eens wat en je bent niet alleen in je gevoel. Soms ben ik een hele dag aan het uitleggen dat ik dit gedrag niet accepteer. Ze krijgen een waarschuwing en de volgende keer mogen ze maar de gang. Probeer ook rustig te blijven, dit helpt je kinderen ook. En soms als mn jongste dochter al net als we in de winkel komen meteen begint te schreeuwen en op de grond gaat liggen en ik weet dat dit een heel 'leuk' winkelbezoekje gaat worden, probeer ik haar te negeren en vaak is ze dan gewoon moe. Als ze uitgeschreeuwt is en weer rustig is geef ik haar een knuffel, dat heeft ze dan denk ik nodig. Onthoud dat ze het niet doen om jou het leven zuur te maken, maar om te leren, frustratie te uiten en nog niet weten hoe ze er mee om moeten gaan. Soms is het fijn dat iemand even met je mee kan kijken en je soms weer heel anders naar de situatie kan kijken! Heel veel succes en je kan het!

  • Florien84

    Het helpt om dichtbij ze te staan en dan zelf rustig te praten. Dan moeten ze moeite doen om naar je te luisteren. Ik maak van te voren een afspraak en vertel wat de consequentie is als er niet geluisterd wordt, dan gaat ze namelijk in het karretje. Maar ik zou zelf 1 kind in het karretje doen en de ander met en de volgende keer andersom.

  • Nog-even!

    Soms helaas herkenbaar. Wat mij wel helpt, is te bedenken dat je kinderen pas bereikt als je dicht bij ze staat... Uit de verte roepen is, zeker op jonge leeftijd zinloos... Ons werd geleerd: als je kind twee is, binnen twee meter afstand als ze vier zijn, binnen vier meter afstand met/tegen ze praten... Zo bereik ik ze veel gemakkelijker... En luisteren ze dus ook beter. En ik zorg dat ik ze dichtbij me heb. Als ik met meer dan 1 kind boodschappen doe, mag de jongste geen eigen karretje. Dan gaat ze gewoon in een grote kar. De grote broer hielp rond 4 jaar mee om boodschappen te zoeken. Op die manier vond hij het leuk, kreeg hij positieve aandacht en ontstond er dus geen kat-en-muis-spelletje...