Relativeren

Vandaag moet ik weer even relativeren, echt mezelf even op aarde trekken, zeggen tegen mezelf dat voor een 2de kindje het niet de juiste tijd is. Voor niemand niet, voor mezelf niet, voor mijn zoontje niet, ook voor mijn man niet.

Ik had gewild dat mijn relatie nu gewoon goed was, dan had ik deze oh zo sterke gevoelens niet te hoeven negeren. Ik baal er van, balen dat ik deze gevoelens juist nu heb. Balen dat ik er niks mee kan doen, ik het niet eens durf uit te spreken in mijn omgeving. Balen dat mijn relatie kut gaat. Er zijn wel goeie dagen maar ook nog steeds wat slechtere...

Ik kan het soms niet negeren, iedereen om me heen is natuurlijk zwanger, alsof het expres gaat, je kent dat wel ;-)

Ik ben nog steeds in overleg met mezelf, negeren of er aan toe geven?! Voor nu negeren, in de toekomst er aan toe geven?? Geen idee... Niks is zeker dat weet ik inmiddels wel.

Ik schrijf het van me af in de hoop dat het helpt. We zullen het zien.

Voor nu...Someday everything will all make perfect sense...So for now laugh at the confusion, smile trough the tears, and keep reminding yourself everything happens for a reason!!