32 weken & meisje 11 mnd

Vandaag alweer 32 weken, en ik voel me eindelijk sinds vorige week eens opknappen en uitgeruster , het mag ook weleens gebeuren zeg haha!
Op het moment dat ik dit schrijf heeft de kleine babyboy de hik in mijn buik. Toen dochterlief geboren was en zag hoe haar lijfje heen en weer schokte met de hik kreeg ik spontaan medelijden met dat kleine mensje die het gevecht tegen de hik maar uit moet zitten. Nu zit deze baby nog in mijn buik maar achossie, dat kleine lijfje schokkend heen en weer, en zo klein! Goed, een gedachte... :)

Vandaag mocht ik met dame weer naar het CB, waar ik altijd goede ervaringen mee heb. Ik lees weleens verhalen dat er adviezen worden opgedrongen etc en wat ben ik blij met het fijne CB hier, fijne gesprekken, advies kan je altijd vragen en ze dringen niets op, heerlijk! Dus ik kijk er ook altijd weer naar uit, lekker kletsen over mijn dochter hoe erg is dat :))

De stand van 11 maanden: 9 kilo en 74 cm lang, volgt precies de middellijn. Al zou ze de bovenste of onderste lijn volgen zou ik net zo blij zijn want het is allemaal gemiddeld, maar ze volgt vanaf het begin keurig de middellijn. Ze vond de dokter best lief in het begin; lachen en in de handjes klappen. Ook een beetje ongeduldigheid toen ze maar op mijn schoot zat en het liefst wil rondkruipen en staan want dat is wat ze nu het liefste doet. Tsja en toen kwamen die 2 prikjes. Vol interesse keek ze hoe de spuitjes klaar werden gemaakt en hoppa daar ging de eerste in de been. Ze keek ernaar en begon daarna te huilen; dit is niet leuk!! Tsja en toen de 2e prik in de andere been, toen ging het gilalarm van kleine dame pas echt af. Dikke tranen, hevig snikkend , die was niet leuk! Gauw lekker geknuffeld en ze was snel weer getroost, daarna maar even geshopt voor wat speeltjes en een mooi jurkje voor haar 1e verjaardag :) Na een paar uur nu is ze wel huilerig en hangerig en een beetje koortsig, maar een zetpil doet wonderen en nu voelt ze zich alweer een stukje beter gelukkig. Bij de prikjes hoef ik niet mee te huilen oid maar toen ik vanmiddag even in de keuken bezig was en haar zag zitten op de grond met haar speeltjes; huilerig, het is allemaal niet goed of naar haar zin, haar hoofdje en haar lijf straalt gewoon uit dat ze zich niet lekker voelt , dan breekt mijn moederhart wel hoor.. toch wel een brokje, vind het zo sneu maar is wel het beste voor haar en ik sta er ook 100% achter. Maar je kindje pijn zien hebben dat doet zeer ook bij jezelf.. dus er wordt hier vandaag extra veel geknuffeld.