12 wk: wen-ochtend KDV

Vanochtend was het zover, een ochtend wennen voor kleine dame. Of nee eigenlijk voor mij, kleine dame zal er niet zoveel last van hebben maar ik.. ik die zo nuchter was de afgelopen dagen en uitkeek naar mijn shop-ochtendje. Dat was ook heerlijk maar mijn mama gevoel uitschakelen lukt echt niet. Kleine dame zó gewenst jarenlang, nu is ze er. En moet ik haar alweer loslaten. Help! Met rode ogen liep ik dus ook de deur uit..  Terwijl kleine meid lekker zat te lachen naar de leidster die me zo lief opving en zo lief met kleine dame omging. Of ik haar op bed wilde leggen? Nee. (nee nee nee ik moet weg hier anders blijf ik brullen, afscheid nemen is niet mijn ding). Nu ben ik gister ook nog eens opoe geworden sinds de bevalling dus al die hormonen helpen nu ook niet echt mee.
Ik ben al wel vaker even weggeweest, avondje sporten, avondje muziek maken (orkest) en uit eten met manlief. Maar dat is toch anders als ik haar hier thuis uitzwaai dan dat ik haar wegbreng en daar afscheid neem. Terwijl het toch hetzelfde is dat ik haar even niet zie zou je denken. Het kan vast alleen maar makkelijker worden vanaf nu..

Daarna heerlijk wezen shoppen, mezelf een duur truitje cadeau gedaan want ik vond dat ik dat verdiend had :) en nog een nieuwe broek en wat mooie tops. En bij een nieuwe outfit hoort natuurlijk ook een nieuwe tas :D

Trouwens best een rare gewaarwording die menstruatie. Jarenlang bezig geweest met de vruchtbare periode etc, zo intensief bezig geweest met m'n cyclus en nu.. nu ben ik 'gewoon' ongesteld. Niet verdrietig erom. Gewoon ouderwets mijn maandelijkse feestweek. Gewoon vrouw zijn. Gewoon gewoon. Wat voelt dat heerlijk om gewoon te zijn zonder enige zorgen. Uit gewoonte heb ik alweer gekeken wanneer de eisprong zou moeten zijn, maar meer om die dagen te ontwijken. Hoe welkom een 2e ook is, en als het gebeurd laten we het gebeuren zo hebben we het ook afgesproken, maar het zou wel érg snel zijn.. zelf nog wennen aan onze nieuwe rol als papa en mama. Het terugvinden van elkaar als partners. Dat is al meer dan genoeg voor nu.

Het is zo fijn met kleine dame. Ze lacht vaak en sinds een paar dagen (na een dag huilerig, hangerig en humeurig geweest te zijn, gevolgd met een dag héél veel slaap, sprongetje denk ik) pakt ze ook dingen beet. Ze kan zich nu ook prima zelf vermaken in de box. Of dan gaat ze uit enthousiasme heel hard met haar armpjes en beentjes bewegen. Binnenkort gaan we een weekendje weg en misschien dat we dan ook met haar voor het eerst gaan zwemmen. Eens kijken hoe ze dat vindt!  Tips zijn welkom trouwens !

Maar eerst.. eerst eens een bikini vinden voor mezelf. Maar waar ga ik die vinden met de wintercollectie in de winkels. Voor de volgende wen-middag heb ik alweer een doel.