MvM

Gisteravond maar eens gegoogled en via de site mij opgegeven voor Moeders voor Moeders. Ik kan het nog steeds niet geloven dat ik eindelijk zwanger ben. De knop gaat maar langzaam om van een jaar lang verdriet en dat ik nu ineens blij mag zijn. Ik ben ook blij, ik voel me blij en ik voel me goed.
We hebben onze ouders ingelicht en de mensen die met ons meeleven en vragen hoe het gaat zullen we vertellen dat we voorzichtig blij zijn. Zo leuk die reacties, zij geloven het nog meer dan dat ik het doe!

Maar het blijft bizar.. ergens vind ik het eng om MvM over de vloer te krijgen. Straks heb ik bij hun geen 2e streepje schiet er door mijn hoofd. Verder kijken we uit naar de echo op 29 oktober. We gaan zien hoe het er dan voor staat. Door op die manier ermee om te gaan merk ik behoed ik mezelf voor een grote teleurstelling, of dat probeer ik. Ik durf het gewoon nog niet echt te geloven. Maar dat komt vast wel, want het is ook nog zo pril :)

Ik hoop gewoon heel erg dat dit een blijvertje is en dat ik deze dame of heer 9 maanden bij me mag dragen.
Ook wil ik van hieruit iedereen bedanken die gereageerd heeft op mijn vorige blog en foto. Dat haalt echt een stukje onzekerheid bij me weg of ik wel zwanger ben en ik durf het al meer te geloven. Harstikke bedankt allemaal!!! Ik vind jullie stuk voor stuk kanjers!