Zo, de eerste pil van de laatste ronde is weer ingenomen.
Soms heb je van die momenten dat je ineens beseft hoe ver meegegroeid je bent.
In het hele begin voordat we naar het ziekenhuis gingen leken hormoonpillen mij vreselijk. De bijwerkingen evt, aankomen. Allemaal verhalen die in je eigen belevenis 10x groter worden. Met vrees der vrezen startte ik met Clomid vorig jaar augustus. En nu ruim een half jaar later. 3 kilo rijker die ik er probeer af te krijgen maar dat is knap lastig. Zelfs bij die 3 kg kan ik me neerleggen en accepteren dat het zo is. Tig humeurschommelingen verder en buikkrampen die soms echt geen pretje waren. Al die opgeblazen buiken wat zo ongemakkelijk is in kleding. Maar ook 1x een mooi resultaat wat helaas in een mk is geeïndigd. Allemaal herinneringen en nu de laatste ronde.
Peanuts. Dat denk ik. Met wat er komen gaat volgende maand IUI valt dit pilletje ineens reuze mee. Terwijl Fostimon wat ik ga injecteren geen bijwerkingen heeft dus ik ga erop vooruit! Of toch niet.. mezelf prikken kan ik niet zien als een geweldig leuke vooruitgang. Was het maar allemaal niet nodig geweest he!!
Op naar weer een mooie eisprong deze maand en hopelijk hoeft die IUI gewoon niet. En anders ben ik er klaar voor: weer een stap dichterbij ons kleine wonder hoop ik maar heel hard!!
reacties (0)