BAM ervaringen voortraject KID/IUI behandeling

Hey hier ook een BAM.

Alle heb net men 3de IUI achter de rug.

Afhankelijk van ziekenhuis is er helemaal geen lange wachttijd.

Ik ben in januari gestart en hen 2 gesprekken met psycholoog gehad en onderzoeken van bloed enzo bij de gynaecoloog.

Men eerste poging was in mei... de 2de in juli en nu de 3de in november.

Voorkeuren van donor kon ik enkel zeggen wat ik bruin haar en bruine ogen wil en groot.

Het is inderdaad een zeer dure zaak. Maar het is voor een goed doel.

Succes!

Hoi allemaal,

Bedankt voor de reacties. Heel fijn en helpend.

@Assiral. Depressies en ptss klachten waar ik voor behandeld ben. En nee, verzwijgen klinkt heel groot. Maar ik heb wel gemerkt en geleerd dat echt niet iedereen precies weet of nog steeds wel mensen bevooroordeeld kunnen zijn wat dit nou in de praktijk inhoud. Ptss kan heel heftig klinken, terwijl het ook om iets relatiefs kleins kan gaan. En als de klachten weg zijn valt de officiële diagnose ook weg. Maar ik heb echt wel mensen, waar onder ex-relaties gehad. Die mij vertelde dat ik om die reden een ongeschikte moeder zou zijn omdat ze er zelf nog nooit van gehoord hadden. Terwijl ik ook gewoon werk en heb gestudeerd en in vergelijking met andere een 'normaal' leven leef. Ja, ik ben wel wat voorzichtiger met wie ik wat vertel. Maar in principe vind ik niet dat het iets is waar je je voor hoeft te schamen. Een depressie kan bijna iedereen overkomen en niet iedereen zoekt daar hulp voor

@wonderful life, Ik denk dat ook wel het beste zou zijn. Ik heb o.a. depressiviteit in de familie zitten. En ik weet, dat dit ook een risicofactor kan zijn op b.v. een postnatale depressie. Ik snap in principe ook wel, dat ze extra voorzichtig willen zijn. Maar in mijn situatie als BAM. Heb ik ook wel bewust er voor gekozen om het alleen te doen. Mijn netwerk is daarnaast niet super stabiel. Het is ook niet slecht. Mijn ouders zijn er wel indien nodig en heb wat mensen om mij heen. Maar het is geen warm vangnet. Ze doen wat ze kunnen.

Maar ouders zijn op jonge leeftijd al gescheiden etc.

Als ik eerlijk ben denk ik niet dat ik het het ideale voorbeeld ben, van de perfecte situatie. Maar wel goed genoeg en stabiel, ik vind ook niet dat ik om die redenen geen BAM zou kunnen zijn. Toch ben ik soms bang, omdat het nog een taboe is om moeder te worden als je dus problemen hebt gehad het in je nadeel werkt. Terwijl ik het er zeker mee eens ben dat als je wat extra ondersteuning krijgt qua zorg, gemonitord word er bestaat tegenwoordig zoveel, het veel kan bijdrage . Niet dat ik daar perse gebruik van wil maken. Je eigen leven moet wel zo op orde zijn, dat je het kind kan opvoeden alleen met alles wat daar bij hoort, financieel, klein vangnet, stabiele toekomst etc. Maargoed. Toch bang dat het een negatieve rol zal spelen. Je kan het verleden niet uitwissen en de consequenties daarvan. En lief van je. Bedankt

@peblish. Wat fijn dat jij het wel positief hebt ervaren en niet als vervelend. Indd, helaas weet je nooit wie je voor je hebt. En moet goed voorbereid zijn, maar als BAM denk ik daar zeker ook veel overna. Omdat als het kind er is moet je het toch 'alleen' doen. Ik besef mij dat het een grote verantwoordelijkheid is waar veel bij komt kijken. En ja goed idee, ik ben nog niet officieel begonnen met verwijzen en aanmelden. Wil in februari naar de huisarts gaan. Kijken hoe die erin staat en in hoeverre het toegevoegde waarde heeft en wat ik vertel. Ik ben zelf best een open over mijn verleden.

@Bammiemammie. Dat klinkt heel positief! En ja indd tuurlijk is het fijn als er mee word gedacht. Het klinkt wel geruststellend dat het niet doorslaggevend is. Ik heb soms wel het idee, dat ze in België wat makkelijker zijn en ook vriendelijker of dit echt waar is weet ik niet ;) ik ga naar het AMC of UMC. Het moet blijken hoe het zal gaan verlopen. Ik snap dat ze je niet zomaar een kind laten nemen.

@pinkblue. Ja dat is ook nog een optie. Liever via de officiële weg. Maar mocht dit niet haalbaar zijn of mijn huis arts mij adviseren dat ik weinig kans maak ivm verleden of nog een jaar of 2/3 te wachten. Dan is dat een optie die overblijft. Misschien via een kliniek of thuisinssiminatie. Maar via het ziekenhuis geeft mij wel een beter gevoel. Ik ben nu 27. En ik heb er zeker wel 3 tot 5 jaar voor uitgetrokken tot de daadwerkelijke behandeling zou beginnen.

Nogmaals iedereen bedankt voor het delen. Ik snap dat het persoonlijke ervaringen zijn. En in mijn zoektocht zullen er vast nog wel meer blogs komen over dit onderwerp. En iedereen die ook in dit traject zit of nu BAM moeder is. Succes en ik heb zeker veel bewondering.

Over wat voor psychische problemen heb je het dan? En natuurlijk ga je daar niet over zwijgen lijkt mij...

Dat ligt denk ik ook wel heel erg aan, van welke psychische problemen je last hebt (gehad). Het 1 heeft meer risico’s voor de toekomst dan de ander en de ene psychische ziekte is ook gevoeliger voor zwangerschap en hormonenwisselingen. Lijkt mij wel goed om dit te bespreken, zodat dit tijdens de zwangerschap ook goed gemonitord kan worden. Maar dan wel als het iets is wat gevoelig is voor zwangerschap, hormonen, slaapgebrek, druk als alleenstaande ouder etc. Als dit niet het geval is en niet heel ernstig is, dan hoef je je daar ook geen zorgen over te maken. Dat komt zo veel voor. Mocht je vragen hebben, mag je me altijd pb-en.

Ik heb dat gesprek niet als vervelend ervaren. Ik kwam daar natuurlijk wel vol zenuwen omdat ik verwachtte dat ik onder de loep gelegd zou worden. Niet dat ik wat te verbergen had, maar ik was nog jong(er) dan de gemiddelde BAM en was bang dat dat tegen zou werken. En het was gewoon een vervelend gevoel op zich om te denken dat je met iemand gaat praten die alle mogelijke redenen gaat zoeken om je af te keuren.

Maar daar ging het niet om en het viel reuze mee. De psycholoog waarmee ik praatte was heel vriendelijk. Het was niet alsof ze een lijstje afwerkte, meer een nonchalant gesprek dat gewoon toevallig over mij ging. Natuurlijk werden er wel belangrijke dingen gevraagd maargoed als je hiermee wilt starten heb je daar natuurlijk al over nagedacht en er een antwoord op. Zoals vangnet, financieel, toekomstvisie, waarom alleen... Etc.

Misschien is het een idee om aan je huisarts te vragen of hij/zij het nodig vindt dat je over je verleden begint bij het gesprek gezien het dus in het verleden is. Ik kan niet van te voren voorspellen of jouw psycholoog begripvol zal zijn.

Hoi, ik ben bam moeder. Via het ziekenhuis ook gegaan. (België) wat ik merkte bij het zoeken naar info is dat hoe 'streng' de procedure is heel erg afhangt van ziekenhuis tot ziekenhuis. Bij mij was de babbel met de psycholoog vooral een heel fijne ervaring. Het ging heel erg om alles samen even op een rijtje te zetten. Heb ik overal aan gedacht? Het ging ook over sociaal vangnet, waarom ik NU voor bam zou willen gaan, financieën en echt vooral of ik overal aan gedacht had wat erbij komt kijken. Dus ik vond het vooral fijn om alles nog eens samen met iemand op een rijtje te zetten en te weten dat ik echt niks over het hoofd had gezien.

Uit dat gesprekje kwam dan een advies. Dat kon positief of negatief zijn, maar was ook niet bindend. Ik was zelf nog steeds vrij om de eindbeslissing te maken. Bij mij was het een positief advies met nog als tip om 1 ding nog eens goed door te praten met een vriendin. Dat heb ik dan ook gedaan en dan aan traject begonnen.

Ging heel vlot bij mij eigenlijk. Ze vroegen ook helemaal niet naar psychische voorgeschiedenis, maar bv. Wel van: waarom denk je dat je geen partner hebt, wil je een partner en dan komt vooral aan bod dus hoe jij je hecht aan mensen wat wel belangrijk is voor de hechting met je kindje. Maar dat is dus mijn ervaring, sowieso elke plek weer eigen regels en eigen vragen.

Succes in ieder geval! Denk dat het belangrijkste is dat jij zelf 100 procent vertrouwen hebt in jezelf en in het feit dat je moeder wilt worden en dat je ook een goede stabiele moeder kan zijn.

Maar kan het niet buiten het ziekenhuis om ?