Op en top zwanger

Yes het is mij gelukt. Mijn toetsenbord verscheen eindelijk weer dus ik schrijf meteen maar een blog met van alles en nog wat. Laat ik beginnen met mijn zwangerschap. 16,6 weken zwanger. Morgen 17 weken dus. 17!! weken alweer. De tijd vliegt gewoon voorbij. Ik voel mij goed, de misselijkheid is zo goed als verdwenen. Alleen beginnen de eerste tekenen van dat geweldige bekkeninstabiliteit zich aan te kondigen. Verder zegt mijn lichaam dat ik echt rustiger aan moet doen. Als ik ga stofzuigen dan krijg ik na 2 minuten alweer steken boven in mijn buik. Ze verdwijnen ook alleen maar als ik zit. Dus ik heb gister zittend de was opgehangen haha. Ik doe al rustig aan, maar ik moet blijkbaar nog wat rustiger aandoen. Erg lastig met een peuter en een pittige tante van 6. 

Over hen gesproken. Met mevrouw gaat het goed. Heel goed zelfs. Ze haalt mooie cijfers (RV en G) op haar rapporten, en kan al best goed lezen. Ze groeit als kool, en de laatste tijd is haar maag een bodemloze put. Continue honger en trek. Ze vind het helemaal geweldig om weer een grote zus te worden, maar dit keer moet het wel een meisje zijn.... en die moeten wij dan ook vernoemen naar hasr beste vriendinnetje van school jaja. Zij heeft alles al uitgestippeld.

Met meneer gaat alles ook goed. Hij is bijna 2 jaar alweer. Begint eindelijk wat te praten en wat moet ik om hem lachen. Vooral in combinatie met zijn zus zijn ze allebei hilarisch. Ik geef nog steeds borstvoeding. Of nouja, hij drinkt een beetje en wilt dan het liefst continue spenen maar dat zijn we een stuk aan het minderen. Het doel is 2 jaar en daar zijn we bijna (nog 13 dagen). Ik geef hem nu ook maar 2 max 3 keer per dag bv. En dat gaat eigenlijk prima. Een beetje jammeren als ik nee zeg maar daarna gaat hij weer door met spelen. 

Half Januari heb ik de 20 weken echo, in shaa Allaah is alles gewoon goed met mini en komt er een gezond kindje. Het geslacht? Daar zit een enorme twijfel. Ik wil het heeeeeeel graag weten, maar ik wil ook heel graag meemaken hoe het is om het pas bij de geboorte te weten te komen. De vraag is, heb ik de wilskracht om mijn nieuwschierigheid onder controle te houden, hoe dichterbij het komt hoe lastiger het word haha. Maar ik denk dat ik mijzelf wel in ga houden. Die verassing is te speciaal. Die wil ik niet missen. 

Dan heb je nog de bevalling. Een gyn die zei dat de deur voor een natuurlijke bevalling op een kier staat em ik die de deur eigenlijk open wil trappen en er gewoon voor wil gaan. Heb wat onderzoek gedaan rn de risico's zijn nihil. Het naar mijn mening ook meer het ongemak wat een eventuele spoed met zich meebrengt in de nacht, weekeinden. Buiten de reguliere werktijden om dus. Moeten ze alles en iedereen weer oppiepen enzo. Maargoed, het is mijn lichaam! En ik denk dst ik het kan. Dus rond de 30 weken ga ik het gesprek aan en indien de baby er goed bijligt, er geen verdere complicaties zijn, dan sta ik erop dat ze het mij laten proberen. Op de natuurlijke manier. Geen inleiding ofiets. Gewoon puur natuur. Ik hou rekening met een keizersnee, maar nee heb je, ja kun je krijgen toch?

Het word alweer een veels te lange blog, mijn excuses! 

Twee-Kindjes (toekomstige Drie-Kindjes)