Zenuwen

Wat is dit erg zeg! Die eerste weken. De eerste weken bij mijn 2 kindjes was ik de rust zelve, geen stress, geen zenuwen niks. Gewoon afwachten hoe en wat. Maar nu, na mijn miskraam van de vorige keer ben ik helemaal zenuwachtig. Ik schiet er geen bal mee op, want als het fout gaat, dan gaat het fout. Eerdere echo, kloppend hartje of wat dan ook maakt helemaal niks uit. Toch ben ik zo benieuwd.. opzoek naar duidelijkheid kan je het noemen. Vandaag dus de Gyn maar gebeld om een afspraak te maken. En wat waren ze vriendelijk! Ik krijg een eerdere echo om even te kijken hoe en wat, ook voor mijn gemoedsrust. Dus daar ben ik wel blij mee. Moet nou 13 dagen wachten om precies te zijn. Over 13 dagen hoop ik een vruchtzakje te zien en wie weet een kloppend hartje? Ik hoop het zo! Iedere keer als ik naar het toilet ga, ben ik bang bloed te zien. Die dagen van het niet 

weten wat er gebeurd, de onzekerheid.. dat was vreselijk de vorige keer. Ik ben bang. Terwijl ik niet bang wil zijn. Bij ieder steekje of krampje haal ik allemaal rampscenario's in mijn hoofd? Ik had echt nooit gedacht dat mevrouw nuchter ik, zo zenuwachtig en bang zou zijn. We gaan deze komende dagen rustig afwachten, proberen iniedergeval. Dat moet wel lukken toch?