Wanneer mag ik genieten?

Het is allemaal wat. Alles komt altijd tegelijk! Ken je dat? Vast wel. Dat als je net het één hebt gehad dat je gelijk het ander er overheen krijgt. Dat je op een gegeven moment zoiets hebt van, moet dat nou? Je word er vaak ook zo moe van. Je begind je soms af te vragen waar je het aan verdiend hebt. Waarom kun je op die momenten dat je het juist nodig hebt nou niet eens gewoon de dingen op je pad krijgen die je goed doen en niet de dingen die je op breken.

Ja ja, mijn bevalling was goed gegaan en alles leek eindelijk een keer op rolletjes te lopen, maar helaas dat mocht weer eens niet zo zijn. Een week na mijn bevalling begon ik er veel pijn te krijgen aan mijn doos. Wat kon dat nou zijn? Ik ben die woensdag daarop naar de dokter gegaan wegens het feit dat ik niet eens meer kon lopen van de pijn. Een zeer zware blaasontsteking. Antibiotica mee en nou maar hopen dat het snel over is.
Me borstvoeding wil ook maar niet op gang komen. Ook daar heb ik een middeltje voor, maar dat lijkt niet te werken, helaas.
Ook zijn we bezig aan een koophuis waar maar geen vooruitgang in zit omdat het huis van de gemeente is en die niet zo snel te werk gaan! Daar zit je dan dus ook goed mee in je maag...
Zo dacht ik alles wel even gehad te hebben en nu eens lekker van me kraamtijd genieten, maar helaas. Dat had ik verkeerd gezien.
Één van mijn 2 honden ging het steeds slechter mee. Was ook wel te verwachten, want die kleine meid was al bijna 14 jaar, maar toch vraag je, je dan af, waarom nu? Ze kon in een hele korte tijd steeds minder. Ze viel extreem af, zakte zo nu en dan door haar achter pootjes en liet haar urine en ontlasting lopen.
Tijgie hete ze. Ze was al bijna 14 jaar bij me. Ze was bij mij thuis geboren. Ik had haar nog de fles gegeven. Ik was 5 toen ze geboren werd. Nou wat weten jullie nog van VOOR je 5de jaar? Ik niets meer... Vanaf ongeveer 5 jaar ga je dingen onthouden dus ik weet niet beter of zij is al bij me.
Dan zie je, je meisie zo in eens af takelen. Wat een hel is dat. Ze had nog geen pijn, maar je zag aan d'r dat, dat nog wel zou komen. Ze werd zo zwak.
Precies 2 weken na mijn bevalling heb ik de keuze gemaakt naar de dierenarts te gaan. Wat was dat een moeilijke keuze. Ik wist namelijk vantevoren al dat als ik de auto in zou stappen naar de dierenarts toe dat ik niet meer met haar terug naar huis zou keren. Het verdriet was groot. Maar ik wist dat ik moest. En ja hoor, de dierenarts zei dat ze nog wel kon onderzoeken, maar het nog weinig nut zou hebben.
Ik hebd dus op dat moment de keuze gemaakt haar gelijk in te laten slapen.

Ze is nu ingeslapen voor de pijn zou krijgen en dat er echt niets meer van haar over zou zijn. Ze heeft nu al haar waardigheid gehouden. Mijn kleine meid verdiende het niet te leiden. Ik weet ook wel dat het beter is zo, maar dat maakt de pijn nu niet minder.

Ik ben het nu allemaal ook wel even zat. Ik wil nu echt leuke dingen gaan doen en van me kleine man gaan genieten. Ik heb er even allemaal geen trek meer in. Na een rot zwangerschap, een hoop elende, een rot begin van de kraamtijd en nog veel meer hou ik het we even voor gezien en kan iedereen de pot op en wil ik eindelijk eens leuke dingen aan me hoofd!

Zo speelt nu constand de vraag in mijn hoofd: Wanneer mag ik genieten?