Redressiehelm - de zomer

Ik en temperaturen boven de 25 graden gaan niet goed met elkaar. Ik word rood, zweet, heb de hele dag zin in chips en patat en mijn handen en voeten zwellen op. Het liefst blijf ik de hele dag binnen en kijk ik de Tour De France. Ja, zo horen mijn zomers. Dat ik steeds weer bedenk om naar een warm (te warm) land te gaan in de winter, is me een raadsel (want ik houd van winters; schaatsen; warme chocolademelk).

Met het hoofdje van mijn lieve zoon precies hetzelfde. Hij wordt dan niet rood (gezegende huid), maar gaat wel flink zweten met deze temperaturen. Angstig zie ik het weerbericht aan, he gat, weer een dag boven de 25 graden. Dit betekent niet alleen dat ik een dag in de schaduw kan gaan zitten (houd maar eens een hyper mannetje van 9 maanden de hele dag binnen) maar ook dat de helm af moet. Fijn hoor ik je denken, ja dat dacht ik de eerste dag ook. Want wat een mooi koppie met haar heeft die kleine toch (ik zie nu toch echt krullen!) en wat wordt hij al mooi rond! Maar gelijkertijd bekruipt me een onbehagelijk gevoel, want die helm moet op zijn hoofdje zitten! We (hij) hoeft nog maar 2.5 maanden, en als de vorderingen zo doorgaan, nog maar 1.5 maand...

De eerste dag is het fijn. Ah eindelijk eens zonder, en wat een nacht! Gelijk 11 uur achter elkaar slapen, voor het eerst! Zie je nou wel dat hij het kan. Ik word nog gewoon wakker, maar zoontje slaapt heerlijk door. Ook de tweede nacht is het feest. De derde dag bekruipt me het gevoel: hij slaapt dan wel op zijn buik of zij, maar die helm geeft de hele dag redressie, zoals de helmenman zo mooi zei. Toch maar weer op. Net als mama, kijkt de kleine wat beteuterd. A toe mama? Wat als ik nou heel hard ga huilen? Tsja daar gaat ie weer. Want zo erg zweten, dat is ook niet fijn.

Vanavond had ik hem uiteindelijk weer zo ver. De helm zit op, en mannetje ligt net een half uurtje te slapen. Het voelt als een overwinning, want och wat is het fijn zonder dat ding.

- foto volgt -