... En kijk eens naar je nestje!

HSG, Olé olé! Het was me een feestje wel, zeg! Het schijnt dat ik een gekantelde baarmoeder* heb, waardoor het ballonnetje niet goed kon ankeren? In ieder geval, het onderzoek dat max een half uur zou duren, duurde drie kwartier, maaaar het is uiteindelijk toch gelukt. Danzij de ibuprofen had ik tijdens het onderzoek gelukkig geen pijn. Het opblazen gaf een beetje ongemakkelijke druk, maar ik kan het geen pijn noemen en ik had ondertussen hele leuke gesprekken en grapjes met de verpleegkundige en mijn fertiliteitsarts. Want ja, makkelijker konden we het niet maken, maar wel leuker!

Toen ik weer buiten stond was ik duizelig met een maandverbandje tegen het bloeden en zijn we richting ziekenhuisrestaurant getogen voor koffie met taart. Hadden we sowieso verdiend vond ik, maar het hele onderzoek was ook niet vergeefs. De vloeistof liep mooi door en de eerste indruk is dus dat mijn eileiders open zijn! Een pak van mijn hart. Heel boeiend om die kleine achtbaantjes nu eens in het echt te zien!.

Ik ben er de dagen daarna nog wel echt ziek van geweest. Ik werd dinsdag heel draaierig wakker en toen had ik wel pijn. Heb eigenlijk de hele dag geslapen en het voelde ook alsof mijn hormonen wat van slag waren. Net of ik ineens echt ongesteld was. Ook woensdag was ik er nog suf van, het zal de contrastvloeistof wel geweest zijn.

Eindconclusie: Zwemmertjes zijn super. Eieren groeien goed met een beetje hulp. Baarmoederslijmvlies is iedere keer tip-top-in-orde. De vraag lijkt nu niet meer of het kan, maar meer wanneer het eindelijk zal lukken. We hebben nog 5 rondes ovulatie-inductie te gaan en daarna kunnen we verder met inseminatie, dus ik heb goede hoop dat het ergens in het komende jaar een keer raak zal zijn. Duimt u mee?

*Het schijnt dat Aziatische vrouwen allemaal een gekantelde baarmoeder hebben en laat ik nu ook een takje indische voorouders hebben. Tadaa!