Gisteren na de half jaarlijkse controle goed nieuws over mijn vader. Er was niets gevonden. Poeh wat een opluchting weer. We hadden daarom even onze mond gehouden over mijn zwangerschap. In de avond hebben wij hun toch het goede nieuws overgebracht dat ze weer opa en oma gaan worden. Dolblij natuurlijk.
Hoe kan een vrolijke dag ineens een andere wending krijgen in een trieste dag.? Ik heb trouwens 4 Britse Korthaar katten.Schatten van beestjes. De Oudste ''Twister'' net 10 geworden. Ik dacht zie ik dit nu goed. Ze was helemaal uit balans. Het eerste wat ik dacht; misschien wel iets van een beroerte gehad. Maar goed. Nadat we weer terug van mijn ouders waren ben ik weer even bij haar gaan kijken en nog steeds geen verbetering. Ik vreesde voor het ergste. Lekker die avond op de bank genomen, helaas niet voor lang, want ze liet steeds kleine plasjes lopen. Niet goed dus. En een hele penetrante geur. Wat ik overigens al wekenlang rook . De nacht heeft ze gewoon doorgebracht bij de andere katten apart in een mandje. De volgende ochtend nog steeds geen verbetering. Het eerste wat ik dacht is, dit is haar laatste dag bij ons. Dierenarts gebeld en mocht komen. Helaas had mijn kleine meissie hele kleine niertjes. W.s. een geboorteafwijking. Het was al slijtage. wel heel vroeg zei de arts. Ze was heel mager en al uitgedroogd. Hoe kan ik zoiets niet in de gaten gehad hebben. Klopt, je ziet haar dagelijks en is gewoon nog opgewekt tot gisterenavond. Ze zij voel je niet schuldig, hier kun je niets aan doen. En haar bloedwaardes waren nog slechter naar behoren en ze had al flinke bloedarmoede en dat het beste was om haar te laten gaan. Tjee, met mijn hormonen ik wist niet wat mij overkwam. Ik moet nog steeds heel veel huilen en mis haar zo erg!!
De dag begon zonnig en eindigd in een regenachtige deprimerende dag. Lieve Twister ligt in onze voortuin begraven. En dat geeft me eerlijk gezegd toch een fijn gevoel.
Twister, Ik houd van je. Rust zacht!
reacties (0)