Partner met burn out

Dat is pittig. Zeker als het al zo lang duurt.... pfff

Ik heb geen ervaring in jouw situatie. Wel aan de andere kant. Helaas.

Hierbij dingen die voor mij golden. Been mee wat je kan gebruiken en de rest mag je als biet verstuurd aannemen.

Ik vond het lastig dat iedereen alles met goede bedoelingen voor mij ging invullen. Ik wilde zelf kunnen zeggen wat wel en niet kon. Ook voelde ik mij mislukt met nul verantwoordelijkheid. We zijn dus taak voor taak het bij mij neer gaan leggen. Ik koos dan wat ik aan kon.

Ik ben vaak met de kinderen weg gegaan naar mijn ouders. Dan was de noodzaak voor rusten duidelijk en had mijn man zijn handen vrij en ik rust. Misschien kan je man eens naar een adresje waar hulp is voor de kids en hij kan rusten

Ik werd door mijn man steeds naar buiten gestuurd om te wandelen. Mijn taak was wandelen met de kids elke dag minstens 45 min. Bewegen is goed voor de mens. Frisse lucht ook. En had mijn man ook handen vrij. Het was de eerste taak die ik weer op mij naam.

Ik heb de uren met de kids weer rustig opgebouwd. Eerst half uur, dan uur etc

Succes

Dat is pittig. Zeker als het al zo lang duurt.... pfff

Ik heb geen ervaring in jouw situatie. Wel aan de andere kant. Helaas.

Hierbij dingen die voor mij golden. Been mee wat je kan gebruiken en de rest mag je als biet verstuurd aannemen.

Ik vond het lastig dat iedereen alles met goede bedoelingen voor mij ging invullen. Ik wilde zelf kunnen zeggen wat wel en niet kon. Ook voelde ik mij mislukt met nul verantwoordelijkheid. We zijn dus taak voor taak het bij mij neer gaan leggen. Ik koos dan wat ik aan kon.

Ik ben vaak met de kinderen weg gegaan naar mijn ouders. Dan was de noodzaak voor rusten duidelijk en had mijn man zijn handen vrij en ik rust. Misschien kan je man eens naar een adresje waar hulp is voor de kids en hij kan rusten

Ik werd door mijn man steeds naar buiten gestuurd om te wandelen. Mijn taak was wandelen met de kids elke dag minstens 45 min. Bewegen is goed voor de mens. Frisse lucht ook. En had mijn man ook handen vrij. Het was de eerste taak die ik weer op mij naam.

Ik heb de uren met de kids weer rustig opgebouwd. Eerst half uur, dan uur etc

Succes

Ps: wat ik wel deed. Was m’n man elke ochtend wakker maken om 7 uur. Mee laten draaien met t gezin ook al zat hij alleen maar op de bank met z’n mobiel. Savonds tegen 22:00uur naar boven en nog even op mobiel en dan slapen. Ik hielt hem wel in de ritme. En vroeg af en toe iets te doen bijv flesje geven of verschonen. Ik legde dan wel alles klaar. Na half jaar kon ik boodschappen doen terwijl kids wakker waren en maakte dan een briefje met tijden wanneer iemand iets moest. Dit bouwde ik steeds verder op na aantal weken. En na een jaar deden we echt alles samen kwa huishouden en kinderen verzorgen.

Mijn man is echt net uit de burn-out. Dit heeft ruim twee jaar geduurd.

Ook ik zei in 2016 al de man met de grote hamer staat achter je. Hij geloofde er niet in en ging maar door. Tot de zomer van 2018 vanuit t niets helemaal lam geslagen. Meer dan een jaar had hij t gevoel geen tijd te hebben om bijv te douchen scheren aan te kleden. T is een raar iets. En er gebeurd gewoon iets met de hersenen.

De tijd dat de burnout er is en de persoon gaat door zolang duurt ook t herstel. Werd mij verteld. In ons geval klopte het. M’n man is sinds afgelopen zomer een stuk opgeknapt en heeft er weer zin in. Hij heeft geleerd grenzen aan te geven voor zichzelf.

Maar de periode van z’n herstel was zwaar voor mijn. Een kindje van 5,1 en en 0 jaar. Alles kwam op mij terecht. Terwijl ik eigenlijk mee deed kwa niet meer kunnen ging ik wel door. Wat mij heeft geholpen is een dagje met m’n moeder weg. En een dagje met m’n man weg zonder kids. Klinkt weinig maar ik kreeg er energie van.

Verder heb ik geen tips. Maar weet dat er een einde aan komt en je je man weer terug krijgt.

Sterkte

Wat knap dat je het allemaal zo goed voor elkaar hebt. Ik snap helemaal dat je even wilt klagen en het zegt niet dat je niet van je man houdt ofzo. Ik word al gek als mijn man een dag ziek is en mij niet kan helpen, laat staan een jaar. Weet niet of ik daar het geduld voor zou kunnen hebben. Respect voor jou!

Ik kwam ruim 5 jaar geleden thuis te zitten met een burn-out. Ik ben nu pas een betere versie van mezelf en ik heb zin om weer te gaan werken. Het is voor beide partijen heel lastig en de buitenwereld vraagt nu eenmaal naar de persoon met de burn-out. Je kunt het ook omdraaien en zelf aan anderen aangeven waar je mee zit. Vaak beseffen mensen niet dat jij het als partner van ook zwaar hebt. Geen onwil overigens!

Verder sluit ik me aan bij Sharon. Een burn-out betekent niet dat je niets meer kunt. Bekijk per dag wat wél kan. Maak een dagschema met je man. Zet neer wanneer hij rust en wanneer en vooral wat hij doet. Vergeet idd jezelf niet en vraag evt oppas of iets dergelijks om even weg te gaan of stuur juist iedereen even weg, zodat je het rijk even alleen hebt. Ik stuur mijn man en onze dochter af en toe even weg in het weekend.

Blijf vooral praten met elkaar! ❤

Dat is pittig. Zeker als het al zo lang duurt.... pfff

Ik heb geen ervaring in jouw situatie. Wel aan de andere kant. Helaas.

Hierbij dingen die voor mij golden. Been mee wat je kan gebruiken en de rest mag je als biet verstuurd aannemen.

Ik vond het lastig dat iedereen alles met goede bedoelingen voor mij ging invullen. Ik wilde zelf kunnen zeggen wat wel en niet kon. Ook voelde ik mij mislukt met nul verantwoordelijkheid. We zijn dus taak voor taak het bij mij neer gaan leggen. Ik koos dan wat ik aan kon.

Ik ben vaak met de kinderen weg gegaan naar mijn ouders. Dan was de noodzaak voor rusten duidelijk en had mijn man zijn handen vrij en ik rust. Misschien kan je man eens naar een adresje waar hulp is voor de kids en hij kan rusten

Ik werd door mijn man steeds naar buiten gestuurd om te wandelen. Mijn taak was wandelen met de kids elke dag minstens 45 min. Bewegen is goed voor de mens. Frisse lucht ook. En had mijn man ook handen vrij. Het was de eerste taak die ik weer op mij naam.

Ik heb de uren met de kids weer rustig opgebouwd. Eerst half uur, dan uur etc

Succes

1. heeft hij hulp?

2. Een jaar lang is ook echt kort als je al jaren boven je tax gaat.

3. Vergeet jezelf vooral niet..

4. Een burnout betekend niet per defenitie dat je niets meer kan...laat hem uitvinden wat hem opgewekt maakt.

Je mag mij pb-en met vragen btw, ikzelf heb er drie gehad en man een bore-out.

Oh meid, ookal gaat jouw man door een burn-out, als vrouw van kom je er ook niet ongeschonden van af. Mijn man is nu, na 2.5j, eindelijk weer een beetje zichzelf. En nu pas komen wij als stel er boven op. Het enige wat ik je kan zeggen is om goed naar elkaar te luisteren. Ik ging 2x in de maand de zaterdag naar mijn ouders/vrienden met de kinderen zodat man kon onprikkelen, dat heeft mijn man heel goed gedaan. Is dat voor jullie een optie/idee?

En bijkomstig voordeel was dat ik bij mijn ouders ook even kon ontspannen/slapen.

Nou lijkt mij heel pittig voor jou! Let ook goed op jezelf en probeer te voorkomen dat jij ook nog eens overbelast raakt en kijk of je ergens hulptroepen in kan schakelen om deze situatie draaglijk te houden. Hoe zwaar het voor jouw man ook is lijkt het mij goed om samen te bespreken wat de minimale verwachtingen zijn ten aanzien van kids en huishouden. Blijf met elkaar praten, lijkt mij van essentieel belang.

Ik hoop dat het snel beter met je man gaat en met jou ook.. veel sterkte!