Alvast sorryvoor het lange verhaal🙈. De vader van onze dochters komt uit curaçao. Ongeveer driekwart jaar geleden heeft zijn nichtje uit curaçao besloten om in NL te komen wonen. Zij heeft toen aan hem gevraagd of ze tijdelijk bij ons in huis mocht wonen, totdat ze iets voor zichzelf zou vinden. Na onderling overleg besloten dat dit goed was. Nu hebben wij in het begin van het jaar besloten om uit elkaar te gaan. Dit komt vooral van mijn kant maar hij was het er wel mee eens. Ik heb hem de tijd gegeven om een eigen woning te vinden (huidige woning koophuis op mijn naam). In april moest hij onverwachts een maand naar curaçao omdat zijn vader ernstig ziek is. Hij heeft toen hij daar was aan mij gevraagd of ik het nog steeds goed zou vinden als zijn nichtje hier zou verblijven. Ook als hij ondertussen iets voor zichzelf had gevonden. Ik ben iemand die heel moeilijk nee kan zeggen en altijd voor iedereen klaar staat. Eerlijk tegen hem gezegd dat ik hier, eerlijk gezegd, niet op zat te wachten. Paar weekjes logeren oke, maar tijdelijk wonen, in deze moeilijke tijden om een woning te vinden, zag ik niet echt zitten. Er woont veel familie van hen verspreid door NL, dus het is niet dat ik de enige optie ben. Oke inmiddels zijn we ruim een maand verder. Vanavond belde mijn ex schoonzusje omdat ze even met onze dochter wilde kletsen. Ze is bij haar papa logeren (hij logeert sinds afgelopen week bij zijn tante totdat hij iets voor zichzelf heeft). Nu bleek dus dat mijn ex schoonzus niet wist dat hij hier weg is en zij dacht dat haar dochter dus nog steeds hier kon wonen als ze naar NL komt. Blijkt dus dat mijn ex niks gezegd heeft! Daarna appte mijn ex schoonmoeder nog, met wie ik een hele goede band heb, ondanks de afstand. Ze heeft hier zelfs 4 maanden in huis gewoond toen onze jongste dochter 3 maanden na haar geboorte eindelijk het ziekenhuis mocht verlaten. Ze smeekte me of ik het nichtje toch nog in huis wil nemen, totdat ze zelf iets heeft gevonden of mijn ex een plek heeft gevonden waar zij ook kan verblijven. Zoals ik al zei kan ik dus heel moeilijk nee zeggen en wil ik altijd iedereen helpen. Maar ik zit, eerlijk gezegd, er nu niet op te wachten. Mijn dochter zal er aan moeten gaan wennen dat we voortaan met z'n tweetjes verder gaan, dat is al een hele impact op een 4.5 jarige. Ook wordt mijn moeder volgende week geopereerd aan haar hersentumor, die na 13 jaar weer is gaan groeien. Zij zal een lang traject in gaan met chemo en bestralingen en aangezien mijn vader door zijn dwarslaesie ook niet alles kan, zullen er voor mij ook extra zorgen naast komen. Jullie tips hoe ik dit het beste aan kan pakken?
reacties (16)