Twins : 2 en 3 maand + foto`s

Onze meisjes zijn bijna 3 maandjes! ( 15 november:  gecorrigeerde leeftijd 5 weken ) Ongeloofelijk hoe snel de tijd gaat!
Het is hier zo druk dat ik bijna de tijd niet vind om eens een update te doen. Ze zijn al zo erg veranderd, als ik de foto's bekijk zijn ze helemaal niet ini mini meer :) maar echt mooie lieve baby's ze zijn nu beiden de 4 kg voorbij gestoken en doen het super goed. 
De borstvoeding heb ik een tijdje geleden op gegeven, het was veel te druk. Door de verhuis hadden we ook steeds mensen op de vloer en was het voor mij niet aangenaam meer en had ik teveel stress. Flesvoeding is toch wel gemakkelijker nu.. ze hebben meer ritme in hun voedingen en ik krijg meer rust. Hoewel ze nog steeds om de 3 uur om voedingen vragen ( ook 's nachts ) 

De eerste glimlachjes zijn ook al begonnen, wat lief..! Doet je hart echt smelten! Gaan wandelen ( toen het nog wat beter weer was ) of naar de winkel gaan is soms wel lastig, vooral als je gehaast bent! Iedereen wil in de maxi cosi's gluren en sommigen zouden dus ook voor uw karretje springen om te kunnen kijken. 
Als je ergens iets gaat drinken ( een koffie'tje ;) ) dan kun je niet eens een deftig gesprek voeren met de persoon die mee is omdat er telkens wel personen zijn die nieuwsgierig zijn om de tweeling. 

's nachts is het verschrikkelijk, de meiden hebben nog geen ritme en zijn vaak wakker in de nacht. Vanaf 23u - middernacht tot 5 uur 's morgens. ( gisteren zelfs tot 7u ) Met als resultaat dat ik nu veel te lang geslapen heb en niet gauw in bed ga raken :(

Verder gaat het super goed! Soms als ik die twee engeltjes zie liggen denk ik nog vaak, goh een tweeling, ik heb een tweeling en kan ik het soms nog niet geloven of vatten! Hoe vreemd het ook klinkt! Wat hebben wij een geluk! Ze zijn zo lief en mooi, ik hou echt enorm van m'n twee zonen en twee dochtertjes. Ik zou me m'n leven niet meer kunnen voorstellen zonder hen! We are truely blessed :)

Ik wilde ook nog een klein stukje over mijn gevoel schrijven tegenover de bevalling , gewoon omdat ik het van me af wil. We zijn nu al 3 maand verder, en toch denk ik nog vaak terug aan toen. Ik ben zo blij dat de meisjes er zijn, maar nog steeds probeer ik over die periode 'heen' te komen. Hetgeen wat daar allemaal gebeurd is was geen lachertje, en ik heb eigenlijk op kantje boord gezeten. De mensen om me heen dachten en denken er niet over na, en zagen alleen maar het rooskleurige deel. De meisjes waren ook perfect in orde en voor hen is alles goed verlopen, het kon niet beter, en dat was ook mijn grootste wens. Ik had ook tegen mijn man gezegd, als er iets gebeurd wil ik dat je met de meisjes mee gaat, no matter what, ik red het wel.
Maar hij is bij me gebleven ( de meisjes deden het goed.. Met mij ging het minder ) De angst in zijn ogen was onbeschrijfelijk en het enige wat ik toen over mijn lippen kon krijgen was, het is niet erg, ik heb geen pijn, het is ok. 
Alleen maar om hem gerust te stellen. Het is dus helemaal niet zo dat je de pijn van de bevalling nadien vergeet.. Ik moet het precies nog allemaal verwerken. 
Het was helemaal geen fijne bevalling, maar ik ben zo blij dat de meisjes in orde waren en zijn. Toen ik ze voor het eerst zag zei ik ' ze zijn perfect ' toen ik ze zag nadat ik uit het intensief kwam heb ik de afdeling neonatologie bij elkaar gehuild van emoties. Mijn liefde voor de twee meisjes, ze waren zo mooi, zo breekbaar, maar zo perfect. Wat was ik blij om hen eindelijk terug te zien, en deze keer iets langer dan 5 seconden!
Ik had het goed gedaan, ik was trots op mezelf, ik had echt alles van kracht gegeven, had ik in choque geraakt tijdens de bevalling dan kon het anders geweest zijn. Maar daar mogen we niet aan denken. :)
Ik ben zo blij hen nu thuis te hebben, om te kunnen genieten van hen, hun lieve snoetjes... hun aanwezigheid.
Het is een droom.. wat een ervaring, wat een geluk,.. onze tweeling <3